Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kim ne derse desin teslim olmayacağım
Umutlarımı, her zaman ayakta tutacağım

Çevremde beni kuşatanlar var
Aç gözleriyle bana bakıyorlar

Zaman insanla hesaplaşmadan, insan zamanla hesaplaşmalı...
Tarih içinde binlerce giz barındıran gökyüzü gibi...
Henüz insanlığın keşif yapamadığı nice gizemler barındırıyor.
Bazı yıldızlardan söz edilse de, onlar sadece insanların yanılgıları aslında yoklar.
Yoklukları sadece kaybolup gitmeleri değil, gerçekte de yoktular.

İnsan ömür kitabına birçok şeyleri yazandır
Ömrün daima insanı kuşatan mevsimleri vardır
Doğayla bütünleşen insan hayatının yaşamında
İnsanında, kışı, baharı, yazı, sonbaharı vardır

Dönüp arkaya bakınca yıkıntılar vardır.

Şiirler yazdım kavak yellerine
Yaz, kış, bahar mevsimlerinde

Yapraklarını dökerken yollara
Şıvgınlar verirken baharlara
Sular yürür gövdeden doruklara

Davul zurna az
İnce bir saz
Anlayana

Bahaneler az
Nasılsa bulunur kaz

Aklıma yol verdim
Kendimi koyuverdim
Daldım duygular denizine
Yıkandım çıktım gün yüzüne

Ufukta bir manzara

Deniz üzerinde uçuşan kanadın üzerinde olmak istedim
Martının gözlerinden denizi seyredeyim
Dalarken sulara yıldırım gibi, balıklara değeyim
Ama hani neredeydi balıklar
Ortada yoklar, sanki kaybolmuşlar
Rüzgârdan gelen fısıltılara müzik dedim

Memleket sokakları
Kesilmiş kavakları
Bir doğu rüzgârı
Sallamıyor yaprakları
Kara bulutlar kaplamış dağları
Güneş önü bulutları

Evlatlarım,

Bir gün,
Aranızdan ayrılacağım
Size vasiyet bırakacağım

Sevdiğinin savrulan saçları yerine
Açlıktan ölmek üzere olan
Çocuklarının başını okşayabilir misin?

Sevdiğinin buğulu gözleri yerine
Acıdan ağlayan çocukların