Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsana ve insanlığa
Nereden bakıyorum?

İnsan ve insanlığa
Umutlarım nedir?

Çizginin ötesine doğru yürüyorum
Bir elimde umut, bir yanımda sen varsın

Anlamlı, anlamsız düşler görüyorum
Bir elimde ışık, bir yanımda sen varsın

Kızılca kıyamet
Sana düşmesin yüreğim
Gelecek için sabret
Belki düşlerimle gelirim

Bir ölüm sessizliği insanlık

Çerez misali hayat
Yemesi güzel ama karın doyurmuyor

Fikirler eskimiş bayat
Dogmatik ilkelerini, kurallarını dayatıyor

Bir düşün, bin ah eyle
Olmadı vur başını vah eyle
Şaşkınlıkla gidenleri gözle
Aldanma, olayları iyice izle

Gelin bakın şu hayata

Anlıyorum artık bebeklerin doğarken niye ağladığını
Sanki onlar başlarına gelecekleri biliyorlardı
Tertemiz doğdukları dünyada kirletileceklerdi
Tanrı’nın eşit yarattığı insanlar bölüştürüleceklerdi
Yaşadığım dünya hayatı bana bunları öğretti
Çocukluğumdan itibaren öğretilenler beynimi kirletti

Aklımı akla bindirdim
Aklın yolunda gezdirdim

Tarihte, felsefede, dinde
Törede, siyasette, bilimde

Çizgiler ince
Koptu kopacak

Çizgiler kalınca
Geçilmez duvar olacak

Aydınlığın ışığı yok gibi
Karanlığın ışığı çok gibi
Görünmez dünyanın dibi
Tozu dumana katmış gibi

İnsan eline alınca kalemi

O dan sonra Ö
K den sonra L
U dan sonra Ü

Ve,