Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsanın dünya hayatını
Düşünce/davranışlarını
Fikir, felsefi anlayışını
İnsan aklına, fikrine
Duygusal olarak kalbine
Zorla kabul/yerleştirme

Damla düştü
Yeryüzü gülüştü
Çiçekler açtı
Kokular saçtı
Toprak canlandı
Böcekler kanatlandı

Kavramlar sarhoş olunca
Akıl vurur şuursuzca, tavana
Gözler kararır aydınlıkta
Kalp zifiri karanlıklarda
İnsan şaşırır düzgün yolda

Arzular
İhtiraslar
Hayaller
İdealler
Gölgesinde

Bir görev düşer
Düşüme, düşünceme
Hayallerime, eylemlerime

Aklımdan, kalbimden
İnancımdan, düşüncemden

Korkularımı itiraf etmek
Ne zor şeymiş?
Anladım ki tüm cesaret gösterilerim
Bilinçaltında korkularımın gösterisiymiş

Korku / cesaret arasında

Yağmurlar arkası
Gün ortası
Güneş altı
Deniz havası
Kokular topraksı
İçim burkuluyor

Ah dostum “felsefenin çivisi çıkmış” diyorlar, asla denilenlere aldırma
Aklı kıtlar “dünyanın çivisi çıktı” diyorlar ya, yalan, onlara da inanma
Akıl, mantık, irade, tuş olmuş çıkara, çıkarlar çıkmış Kaf dağına, ayyuka
Asillik, iyilik pazara düşmüş, beş para etmiyor, kelepir mallar, tu kaka

Acele kan aranıyor, şöyle asilinden, bulunmaz Hint kumaşına dönmüş ya

İdeal sözler söylemek kolay
Peşinde yürüyebilmek olay

Akıl özgür, hayalleri sınırsız
Dilin kemiği yok, söylemleri sınırsız
Ayaklar ketum, hayalleri yeryüzüne indiremez

Doğaya ve hayata
Beş duyuyla bakmakla
Akıl ile bakmak arasında
Veya Kalp ile bakmak arasında

Fark var mıdır?