Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Bak yaşadığımız hayata
Astarı yüzünden pahalı
Ne söylersen kabahate
Yasa farklılıklara kapalı

İnsan kendine yabancılaşırken

Bilim, bilim, diye, diye
Bilim tanrıları oldu niye
Dediler inanma görmediğine
Onları sonradan görsen de
İnandılar kendi kendilerine

Olayları sessizce avucuma aldım
Geçmişi, anı, geleceği seyre daldım
Bütün düşüncelerde gerçekleri aradım

Bencil / çıkarcı / dayatmacı insan
Paylaşımcı / fedakâr / özgürlükçü insan

Bir düş gördüm düşüncede
Sanki her anı bir bilmece

“Aklımla yarışırken
Çıkarımla koşarken
Seni hiç tanımazken

Gözlerinde ışıltılar
Seyrettiğim çocuk

Gülümsemelerinle
İçimi, sevince boğan çocuk

Bazen kafam karışıyor
Beni kıranlar mı daha fazla, yoksa kırdıklarım mı?

Hani belki eşit geliyor
Diyelim ki eşit gelse, kendim kendime teselli bulayım mı?

Zamandan kendini kurtarmayanın, geleceğe hazırlanamayacağını düşünüyorum
Zamanın, geçmişin kalıplarıyla insanı tutukladığına inanıyorum

Geçmişin zincirleri, zamanın meydanlarını dolduruyor
Donmuş, dondurulmuş heykeller insanları kalbinden tutukluyor

Islak hava içime işliyor
Koyu havanın gölgesi yok
Her taraf pus, nem çok
Pencereler buharlı
Havanın ardı kapalı
Uzaktaki dağlar karlı

Bal yer misin?
Özgürlükler aşkına
Yoz düşüncelerden

Bal tutar mısın?
Misali yalamalar aşkına

Her insanın bir hayatı var
İnsan için dünya geniş zaman dar
Geriye doğru masal, ileriye doğru umut bir hayat yaşadım
Çoğu kez yanıldım, aldandım, şaşkınlıkla kafamı kaşıdım

Bana öğrettikleri özgürlükle tarihi yerdim