Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Yolda arkadaşıma rastladım
Yarenlik ettik bir müddet
Yakın arkadaşlıklarımızı
Yeniden andık hararetle

Yolumuz uzundu ölüme

Suskunca
Suskunlukta

Susturdun
Susturdum
Susturuldun

Yaşam ölümü biriktirmektir
Yeniden her gün ölüm birikir

Yetişmek, niye koşuyorsun?
Yeşermek, niye sararıyorsun?

İlkeldim
İlk eldim

Kuşlar kadar özgür
Gökyüzü kadar hür
Çağlayan kadar gür

Akşamın kızılında gözlerim
Ay doğuyorken yüreğime
Aydınlıklarla giden anılarım
Ayrılıyor benden geceye
Ay dolunayında gülüyor
Ay aydınlığında gözlerime

Yine yağmurlar yağıyor yüreğime
Dünyanın bütün pislikleri üstünde
Boran, fırtına, hortumla yükselenler
Acı, ağıt, kan, düşüyorlar yüreğime

Karabulut, arkanda ne var? Söyle

Hoşgörüyü
Avuçlarıma aldım
Kor gibi yakıyor elimi

Avuçlarıma baktım
Hoşgörünün gerçekleri

Kalem tutan ellere, öpülesi eller diye bakarım, yarın güneş doğacak
Kan kırmızısı, sırıtkan gülüşler bitecek, ağlamak yarınlarda yok olacak
Kara bahtıma söz yok, düşlerim, kalbim, aklım, ufkum, yarınım umutla dolacak
Külkedisi masallar yerine, hayatın gerçekleri çiçeklerini açacak

Kinim, öfkem, sen sus artık, kalbime sevgi, saygı, paylaşım değerleri doğdu bak

1. Adım

Eskiden de gözler bozuluyordu
Kimi miyop, kimi hipermetrop oluyordu
Kimi de astigmata yakalanıyordu.
Ama insanlar bilmiyordu

K
Karışık duygular içindeyim
Kızıllıklar ötesinde düşlerim
Kırmızı işaretli yollardan
Korkmadan ilerleyerek geldim
Kalın çizgiler yok hayatımda