Güller ektim renk renk yüzüme ben
Açınca gülsün diye yüzüm.
Gözyaşımla sularım onları,
Solmasın diye benim güllerim.
Onun için ağlar iki gözüm.
Okşarım her sabah başlarını,
İsa’dan önceki zamanla şimdiki zaman
Aynı zaman,
Geçen zaman değil,insan…
Zaman ölmez.
Yine olur sabah
Gülümse,gülümsemek güzel şey!
Onda gizli her güzel şey.
Haydi gülümse!
Çocuk gülüşü gibi saf,
Ana sütü gibi temiz olsun.
Deli bir rüzgâr gibi esti zaman,
Neyim var neyim yok alıp götürdü:
Gençliğimi,saçlarımı… El aman!
Ancak bıraktı bana gönül yarasını…
Umutlarımı hep silip süpürdü.
Ağarttı saçlarımın karasını.
Kalbimin yarısı sende bir yarısı bende
An be an, sanki boğazımda donuyor zaman
Zaman,zaman değil sanki ruhumuza rende
Ruhumuzdur zamanın aynasında kaybolan.
Kalbim ikiye bölündü içinden gül düştü
Hafif kemerli burnun
Küçük ve biçimli ağzın
İncecik derli toplu kiraz gibi
Kırmızı dudakların…
İtalyan üstatlarının yaptığı resim gibi
İnce yüzün…
Sen güzelsin ama
Gülüşün daha güzel
Ve sadece sana özel.
Güldüğün zaman sen,
Karanlıklar güler,
Gözlerinden muhabbet akar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!