Kömür gözlüm çok mutlu olurum ben
Sen benim yanımda olduğun zaman.
Yüreğimde kırmızı güller açar
Gülşen olur gönlüm güldüğün zaman.
Yokluğunda gecelerim Kerbelâ
Bilmem neden ağlar?
Görmedim ben hiç güleni.
Gelen ağlar,giden ağlar;
Analar ağlar,babalar ağlar;
Âşık ağlar,şair ağlar,şiir ağlar;
Aç ağlar,tok ağlar,çıplak ağlar.
İki tane limon ağacı diktim
Büyükçe saksılara
Balkona koydum.
Suyunu veriyorum,
Gübresini veriyorum,
Güneş alıyor.
Yıllarca uğraştım,
Şu kadın denilen denklemi
Ne çözebildim,
Ne de üzerini çizebildim.
Havale ediyorum matematikçilere
Matematikçiler çözsün…
Geldim yine senin kıyına
Seninle etmek için sohbet.
Ey mavi deniz!
Var herkesin,kardeşi,amcası,dayısı…
Ne anam ne babam,ne kardeşim,ne yeğnim…
Geleceğim yer sadece deniz kıyısı…
Sözlerin bazen pamuk,bazen kar gibi,
Sevdim ben seni kardeş değil,yâr gibi.
Ne olur gülüm, dur yanımda az biraz!
Geçip gitme öyle deli rüzgâr gibi.
Gidişin sonbahar, acı,elem,keder,
Korkma, bu toprağın altında yattıkça atan
Batmadı, asla batmayacak bu aziz vatan.
Helal olsun bu vatan uğuna dökülen kan,
Bu kan ile yazıldı yeniden en son destan.
Bilin ki,bu aziz vatanın bedeli kandır,
Eskiden kuşlar gelirdi küme küme
Ağaçtan ağaca konarlardı.
Pencerenin önüne gelirler,
Sabah şarkıları söylerlerdi
Gökkuşağı renginde.
El çektim gayrı oyundan, eğlenceden, meyden,
Sırlı nağmeler dinliyorum ben artık neyden.
Dünya derdiyle akıp giderken fani ömrüm,
Haberim olmadı benim bu esrarlı şeyden?
Eritti ruhumu ruhundaki derûnî ses,
İçim sıkılıyor bugün gecenin ucunda
Zor nefes alıyor yüreğim göğüs boşluğunda
Bir hüzün var karanlığın dudağında…
Uzaktan bakıyordu bana ay,çok uzaktan…
Ama yıldızlar kümelenmişti penceremin önüne.
Yakıyordu yüreğimi bir ateş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!