Beni görmeden seven kardeşlerimi
Cennette görmek istiyorum”diyorsun.
Sen istersin de kabul etmez mi Allah,
Şefaat et sen bize ya Resülallah!
Şairim ben arkadaş,
Ölçülü de yazarım,serbest de
Uyaklı da yazarım,uyaksız da…
Öperim şiir yazan eli,
Yeter ki hatır gönül koymasın
Ecdadımız,”vatan sevgisi imandandır” buyurdu
İnançsızlar, inançlılar kadar sevemez bu yurdu.
Yürüyorum ben tozlu topraklı yollardan
Altın sarısı başaklar…
Bereket yüklü tarlalardan.
Ne zaman bu yollardan geçsem
Bir üveyik sesi yankılanır dağlarda.
Yürüyoruz
Yabanıl otların arasından,
Ürkek bir tavşan gibi bakıyor zaman.
Açmış mağaralar ağızlarını kocaman.
Boğuldu denizde balıklar
Akın akın sahilde kalabalıklar…
Ben hiç kimselere yük olmayacağım,
Kendi mezarımı kendim kazacağım
Hiç kimseciklere benzemeyeceğim
Kendi destanımı kendim yazacağım.
Pek karanlık bir gecede korku saldı ölüm
Bir sevda çölünde yüreğime daldı ölüm.
Bir sonbahar günü tam avucuna almışken
Birden açtı avucunu, beni saldı ölüm.
Yukardan gelir yârim seller gibi
Açmış da yanakları güller gibi.
Gel de şöyle yanıma otur benim
Bakma uzaktan öyle eller gibi.
Irmaklar kadar olsa gözyaşın bol,
Kimileri gerçekten cahil,
Kimileri de kendini âlim sanıyor.
Yeter artık!
İnsanlar bunarı dinlemekten
Bıkıp usanıyor…
Solmadan mendilimin gül oyası
Rüzgâr gibi tozup gittniz yıllar.
Dökülmeden tenimin doğal boyası
Kaportamı çizip gittiniz yıllar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!