Mecit Aktürk Şiirleri - Şair Mecit Aktürk

Mûcize arayan aslına baksın
Öze ün seçilmez genler içinden
Âkıbet âşikâr, yine topraksın
Gafletle geçilmez günler içinden.

Kur'an kutlu kelam, kutsal emânet

Günah dolu, sırtında hâr küfen var
Hangi yüzle izzet ikram beklersin?
Mahşer günü fırtına var, tûfan var
Talebine bir de bayram eklersin.

Hayâline yolu ırak kabirin

Sükût-u hayâlime sebep ne diye sorma!
Zehir ol...yine süzül...yüreğime ak, yeter...
Acıma hiç halime; artık dilimi yorma!
Madem sitem söze zül, gözlerime bak, yeter...

Mutluluk veriyorsa feryâd-figân edişim

Ne zaman doğru desem, bendim bendi ok'lanan
Belli ki hakikati dinlemekten bıkan var...
Sizi kastetmiyorum! Sen...evet sen saklanan!
Gönlüme fîrârisin; sayısız sabıkan var.

YiNE DE YAZACAĞIM!

"Sözde" müslümandınız; "ALTIN NESiL"’di güyâ
İçini oymuşsunuz bu güzelim Vatanın!
Ey hâinler sürüsü! Kaldıysa nebze hayâ
Bakın eserinize, cürmünüzden utanın!

Utanın ki; meziyet "ahde sadâkat", "ar"ken

Şiir; duygu deryasında dalgaların ahengi,
İmge, mecaz, edebî haz, kalem için gururdur.
İlham varsa mayasında, şair; arının dengi,
Her dizesi hoş bir âvâz, rûha zerk-i sürûrdur.

İkram oldu ilham bize; yazdığımız her hece;

Der Zugführer guckt wütend; Zeit für die letzte Zeile
Wenn das Schicksal es so will, gibt es leider kein Zurück...
Als "Dankeschön" für alles; nehme ich Langeweile,
Trauer und den Stress mit, lasse euch VIEL GLÜCK.

Die Menschen sind frühreif; undankbar und arrogant

Nokta kadar çıkar için virgül gibi eğilirsin
Karakterin çukur yapmış, üfleseler dağılırsın
Düşsen erdem denizine, yüzme bilmez boğulursun
Suretinin hikmetini, bilmiyorsun insanoğlu...

Kibir sarmış benliğini, burnundan kıl aldırmazsın

Vahdet "yâr"ken, deyip "ama", "velâkin"
Aklı olan kardeşiyle takışmaz...
Ele yumruk, dile kem söz, göze kin
Yakışmadı...Yakışmıyor...Yakışmaz!

Biz kardeşiz, zor mu bunu anlamak?

İkrârı insafın emrine verdim
Yokluktan berîsin; varsın Yâ Rabbi.
Baktığım her yerde mührünü gördüm
Yegâne sevgili, Yâr'sın Yâ Rabbi!

Şirke çağırsa da hayâdan üryan