Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Saat 2.30 gece yarısı
Ses yok rüzgar yok
Uyku yok umut yok
Nem çok sıcak çok.

Saat 2.30 gece yarısı

Sahil boyu ağlayarak yürüdüm.
Izdırap çeken bir ben değildim.
Gözü yaşlı serçeler martılar gördüm
Onları gördükçe çoğaldı derdim.
Göz yaşlarını sileyim dedim
Nedir dertleri bileyim dedim

Bir pembe gül bıraktım senin için bu sabah
Son defa ağlayarak uzaklaştığın yere.
Hayalinin izleri karşımda duruyordu
Yokluğunda su serpen acılı yüreğime.

Solmuştu yaprakları yolunu gözlemekten

Köprüden geçti damat
Bindiği yaşlı bir at
Herkes bilse öyküyü
Söylerdi bu türküyü.

Ey peroma deresi

Duvardan resimlerini indirdim bugün
Hani hiç birlikte olmadığımız benim ve senin.
Kabuslardan sonra güzel bir ruya görürya insan
Gördüğün dokunduğun ama bir türlü hissedemediğin.

Duvardan resimlerini indirdim bugün

Uzun upuzun sandığım
Bir yol önümde
Hiç sapak yok
Giderek her gün daralmakta.

Ruhum seninle

Bu sabah çok güzel bir rüyayla uyandım.
Yıllar önce kaybettiğim annemi andım.
Çok mutlu yaşıyordu rüyamda
Bir huzur dünyasına girdim o anda.

Anlatılması zor bir duyguyla sarsıldım.

Gördüğümüz bir rüya yaşadıkça sürecek
Uyuyan her insanı hergün pişman edecek.
Aldatıcı bu hayal bize nasıl yetecek
Kimse bilmez ömrümüz bir gün nerde bitecek.

Zaten yaşamın kendi anlaşılmaz bir rüya

Ne din budur ne de iman
Anla artık ey Müslüman
Kandırıyorlar hep seni
Din imanla uyutanlar.

Sloganları akıl izan

Ucu bucağı meçhul bir umman var önümde
Her baktığımda meşum bir geceyi anlatır,
Çırpınan dalgalarla ağlar sahillerinde
Gözyaşlarıyla dolu bir aşkı hatırlatır.

Yıldızlara uzayan karanlıklar misali