Dünyanın çivisi çıkmış, bozulmuş dengesi
Doğruyu göstermez, eğrilmiş terazinin kefesi
Arama adaleti kayboldu, kalmadı hiç nefesi
Cenazesi gelemez, ayakta duramaz kendisi
Çevirir kendine, kefenin ağır gelen yanı
Dün yine aklıma geldin sen
Elimde kalem, öylece kalakaldım
Düşündüm saatlerce hep seni
Neler yazsam, neler anlatsam diye
Seni sana mı bıraksam,
Sana ellerimi uzatsam
Düşmüş peşine şu azgın aslan
Hem hırlayıp hemde hızlı koşarken
Acımadan ceylanı da yorarken
Bir de görsen ceylanın boğazı sıkılırken
Ne laf dinler, kim durdurur aslanı
Düzene bak batsın yüzün
Her düşeni hemen üzer
Utanmadan bakar gözün
Acımadan her gün düzer
Gökte uçup boşa kaçma
Ey canı cananım?
Nedir derdin?
Yorgunmusun?
Dalgınmısın?
Söylesene?
Kırgınmısın şu dünyanın haline
Ey güzelim dertler senin içinde
Gece gündüz yaşıyorsun birlik de
Bir gün olsun rahat nefes verse de
Huzurlu gün ister oldum gönlümde
Çiçekler baktıkça üzülüyor halime
Gündüzlerim gecenin karanlığına dönüşürken
Kimselere boyun eğmemek için
Sümüklü böcek gibi yerlerde sürünmeden
Yılan gibi kıvranmadan Tilki gibi hilelere baş vurmadan
Şu dostlara avuç açmamak için
Düz yolda ayağı kayıp yüz üstü düşerken
Dünyanın merkezi Çorumda
Bir kız çıktı, birden karşıma
Başladı ekseni etrafında döndürmeye
Sanki güneş tutulması olmuştu o anda
Bu kadar çekici mi olur insan
*
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!