Kağan İşçen Şiirleri - Şair Kağan İşçen

şakalaşmayı bırakmalıydık
hiçbir şey eskisi gibi olmamalıydı müstehzi
ardınsıra yürüyebilir solan çiçek ölüleri boş ver
sahibimiz yok bizim gülüm olmayacak
rollerimiz değişecek kan deryasıyız ya bir de mutlulukla
farkımız bu bizim

sevdan alemde yeni bir hakikat
sen ilk yalansın
ikna olamamış suçların şüphelisi
sen içimde
birdenbire kara görmüş denizci çığlığısın
aramızda inkarı imkansız paylaşılmış orman yolculuğu

seninle baktım kendime
kaldım öleyazdım
kelimeler bitti bir zaman
şüpheyle uzandı göğe bakışlarım
şüpheyle baktım ellerime
ellerim saçlarıma yabani

bırak bakışların
bende kalsın seninle
bakayım göğe

yeryüzümdü aşkın
gtimişliğin daha sıcak
şımarık bir uğultusuzluk
bekler kapıda
ben toprağa gücenmiş bir böceğim
sesim boş

sazıydı ya
köşebaşlarına sinmiş her tıkırtı
ya da yansıması soysuz bir ışığın
umutlarımın kör noktalı sazıydı ya

konuşmaktan korkarım

üzerimde laciverdî ağlamaklı
dünyaya darmadağın saçların
gülümser elmacıklar dururken bir köşede
dargın yalınayak
karagün dostu mektupların
koşar adım hikayeleri gibi

su elimde kurak ayna
sinema bileti merakıyım boydanboya
annemin hazırladığı beslenme çantamda
sana yazdığım arabesk sözler
dişleri kırık tarağımda tel tel kekreliğin
evden kaçtığımsın kıçım başım bormabok

suyun tenimdeki gölgesiyle irkildi hayalimdeki halin
çok uzun yolculuklara hazırlanırcasına arı duru
ve çok uzun yollardan gelmişçesine nazlı
iç yankıma nasıl kuruldun ah bir bilse bunu saçların
dolanır mıydı tel tel yaz yalnızlıklarımda
kıvrım kıvrım kırsal duruşlu...

uzaklıklar yok olur gidişinle
belirsizleşir acılar
sen
çocukluğumda abaküste bile saydığım
sayısızım
hep bu yüzden