Kağan İşçen Şiirleri - Şair Kağan İşçen

uzun kış geceleri gitmek üzere
hangi göç sürüsü getirir ki sana beni
koynumda ilkyaz yağmurları taşıyorum
kanatlı düşlerimle
sadece sana...
ıslansın istiyorum saçların

kar lapalığıydı saçlarımda tomurcuklaşan
tok sesli bir ümit acısı
siluetinle geçen bir liseli günbatımı
yandan ayrık jölelerine daldığım soğuk
kış gecelerini özleyerek
sana hayıflanıyorum...

sığlaştı dudaklarım anmayınca ateşimin gerekçesini
tay acemiliğiyle ani çökerken gece kirli suya
kahkahalarım susar ama ben gülerim
çiçekli bir eylemin soğuk rüzgarı tüner çatılara
ekinler yeşermezse yeşiller ekinleşir üzülme
saralı sevişmeler aydınlık ormanlar doğurur

bu kış bu dayanılmaz
bir damla kan karın üzerinde
korkuyorum kanımın çekilişinden
çekilmez oluyorum kendime
ah bu kış...yıkılmasın diye bu barikat
beyazı nasıl yorumluyorum bilsen

biz birleşsek
hiçbir kent çocukluğuna dönememeye ağlamazdı
içinde oluştuğumuz bu yoksul uçurum
serin bir rüzgarla almazdı ömrümüzü
masumluğunu öne sürerek ölmeyi istemenin

en uzun tatilim ne zaman diye düşünsem
çocukluğum gelir aklıma eskimocu
şans kader kısmet de çektiririm
abim oyuncak tabanca alır mı gene
çukulatalı fabrika eskimüsüüü vaaar
mahalle maçında maradona kim olur

ağzımla kuş tutsam serseriyim
derdimdi dağların yüzüme vurduğu bu
kent ninnileri büyütürdüm akşam duraklarında
uyutmak için laciverdini kül eylediğim
geceye bağlanma alıştırmalarımı
gök yıldızlarını esirgediği zaman

ağzının kıyısında tuttum kendimi
gülmen kalmak istedim soluğunda
fuların küpen rujun...yeryüzü meleğim
her parmağın ayrı bir bulut
yağmur olsun yüreğime ellerin
senin için ölmek istiyorum

bıraktın
suyumdun aşım
el sallıyorum gidişine babasını özlemiş çocuklar gibi
ben senle bir tarz yarattım ölüme karşı
bedenimi oyuncak yaptım anlamazsın
inanmadığın boşluklarım takmıyor hiçbir geceyi

Amerikano Arkası Yarın


biliyorum yavrum iple çekiyorum güneşin doğuşunu
biliyorum sabahın ilk ışıklarıyla yola çıkardın acemi
ellerinde pembe kaplı şiir kitapların benimse saçlarım pejmürde