İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Şu an ne yapıyorsun bilmiyorum,
Ama bende saat gecenin ikisi…
Sence, vakit çok geç öyle değil mi?
Uyuyor musun yoksa?
Ben mi?
Ben yalnız değilim ki,

Bırak dostum zengin sürsün sefayı,
Sen sen ol unutma dosta vefayı,
Çektirmesin Mevla’m bize cefayı,
Düşkünlere bakıp şükretmeyi bil!

Var ise bir işin bir lokma aşın,

Fikrimi söyledim niçin kızdınız,
Dostun sözü acı, dilinde olur,
Teşekkür beklerken hiciv yazdınız,
Dostluk hoşgörünün ilinde olur.

Elbet haksızlığa kalınmaz sessiz,

Bu kutsal topraklar senin vatanın,
Kalbine Türkiye yaz oğlum, yaz yaz!
Vatandan bir avuç toprak satanın,
Hiç durma kabrini kaz oğlum, kaz kaz!

Soyun Türk, aslımız gelir Âdem’den,

Sevda çakmağını nasıl çaktınsa,
Yaktığın ateşi söndüreceksin!
Virane gönlümü nasıl yaktınsa,
Kendini de benle yandıracaksın!

Beyaz atlın benim şahlandı kırat,

Göz göre göre bu cennet vatanın elden,
Gitmesini bir türlü hazmedemiyorum!
Milletimizde törenin, ahlakın hele,
Bitmesini bir türlü hazmedemiyorum!

Dönek fikirlerin rüzgârına kapılıp,

Paraya kul olan insanlar duyun,
Ruhuna Fatiha insanlık ölmüş.
Ortada kalmasın kabrine koyun,
Ruhuna Fatiha insanlık ölmüş.

Gerçi boş verin siz sahip çıkmayın,

Süslenip çıkınca çarşıya kızlar,
Çarşı rengârenk,
Bir gül bahçesi gibi,
Etrafına kokular saçar.
Düşer her gencin gönlüne bir sevda,
Yandıkça yanar sönmek bilmez,

Hani… Semaya karabulutlar dolar,
Bir fırtınayla şimşekler çakar,
Ardından, bardaktan boşanırcasına yağmur
Ve taşar ırmaklar,
Sanırsın kıyamet kopacak,
Yüreğini bir korkudur sarar ya…

Çalışıp didindik başa getirdik,
Hizmet etsin diye görevler verdik,
Bizler kemer sıktık, boğazdan kestik,
Yukarda yükünü tutan götürdü.

Asil bildiğimiz soysuz çıkıyor,