İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Paraya kul olan insanlar duyun,
Ruhuna Fatiha insanlık ölmüş.
Ortada kalmasın kabrine koyun,
Ruhuna Fatiha insanlık ölmüş.

Gerçi boş verin siz sahip çıkmayın,

Süslenip çıkınca çarşıya kızlar,
Çarşı rengârenk,
Bir gül bahçesi gibi,
Etrafına kokular saçar.
Düşer her gencin gönlüne bir sevda,
Yandıkça yanar sönmek bilmez,

Hani… Semaya karabulutlar dolar,
Bir fırtınayla şimşekler çakar,
Ardından, bardaktan boşanırcasına yağmur
Ve taşar ırmaklar,
Sanırsın kıyamet kopacak,
Yüreğini bir korkudur sarar ya…

Ey zalim sevgili, gönül haneme
Tekmeyi vurarak girensin giren.
Kırıp dağıtarak taştan sinemi,
Başıma çoraplar örensin ören.

İzinsiz, sualsiz çöktün tahtıma,

Bak çocuğum!
Bugün yaşıyorsan özgür,
Atatürk’e borçlusun!

Sen, dünyada tek
Bayram armağan edilen,

Şu fani dünyada bir makam için
Eğilip bükülüp yamuk olamam.
Bunca yalakalık finoluk niçin?
Ben el etek öpüp avuç yalamam.

İşim olmaz içi şer dolu tasla,

Yalan dünya için halkı, edebi
Üç kuruş çıkara satanlara yuh!
Ne olursa olsun kirin sebebi
Pisliğe, çamura batanlara yuh!

Haksızlık diz boyu bakın her yerde

Şöyle bir bakınca dönüp maziye,
Anılarım ağlar, ben ağlarım…
Sayfa sayfa açılınca gönül defterim,
Hayallerim ağlar, ben ağlarım…

Sevgiden servet verdim o zalime,

Giyim kuşam ile adam olunsa,
Tavus kuşu büyük adam olurdu.
İlim bir kapaktan beyine konsa,
Bütün tenekeler âlim olurdu.

Doğru seçilmezse bezeğe boncuk,

Cehalet diz boyu, küfür-yalan çok,
Yaşıyoruz her gün şok üstüne şok,
Suç dersen günahsız bir tek insan yok,
….Dur hele kardeşim dur da bir düşün!
….Dur da karabasan olmasın düşün!