İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

“Söz” bana mı deme, sana söylerim,
Bildiğini sanıp, okumuyorsun!
Gelişsin diyorsun, geri köylerim,
Şehirlerin çökmüş, dokunmuyorsun!
...................Mümkün mü söz ile vatan kurtarmak?
...................Haydi, gel deyince yüze sırtarmak!

.......HAYKIRIYORUM.....
Ne söylesem bilmem ki ayılara,
Yukarısı bıyık, aşağı sakal…
Dayayınca sırtını dayılara,
Aslan kesiliverdi şu bizim çakal.

Her karışı altın sür evlek evlek,
Kimi yeri dağlık kimi yer dölek,
Bu cennet yurdumuz ateşten gömlek,
Yaşayan yanmayı göze almalı.

Tehlikeyi sezip durumu gören,

Sonu bilinmeyen yola girenler,
Her adımda zikzak yapar dururlar.
İnişi yokuşu geç fark edenler,
Yalpalayıp sağa sola vururlar.

Haddini bilmeyip sınır aşanlar,

Yalnızlık güldürmez hazine olsa,
Kim mutlu olmaz ki; cananı bulsa,
Gül güzel olur mu yaprağı solsa,
Çiçek ile yaprak birlikte güzel.

Bu dünya bizlere enfes hediye,

Savaşa gidince Türklerin eri,
Korkmadan vatana verdiler seri,
Düşmana yurt oldu ölenin yeri,
.....Birazcık gidince işler tersine,
.....Yerleşti ecnebi güzel Mersin’e.

Göçmen kuşu yuvası gibi
Telaşla kurulmuş,
Derme çatma bir yuvaydı,
Yuvası…

Ama çok mutluydu

Gurbet ellerinde geçiyor ömrüm,
Kurudu bedenim sarardı gönlüm,
Sensiz geçen her an inan ki zulüm,
Feryadımı duyda, gel yağmur gözlüm!

Uyku girmez göze yol gözlemekten,

Attığın adımı çok iyi düşün,
Çamurun ağında tırnağın çizme!
Kıymetini bil bir anlık gülüşün,
Kederin bağında ruhunu üzme!

Oku cahalette kendin avutma,

Aşk, müthiş lezzetli bir ızdıraptır
Bu acıyı kalpte taşıyan bilir.
Aşka yanan gönül sanma haraptır,
Yürek yarasını kaşıyan bilir.

Arayan bulamaz hiçbir mekânda