Sevgiye koşan yollar, sürgüne mi çıkar her zaman
Nefessiz atılan adımlar da yalnızlığa?
Sürgün yiyen gönüller bilir ancak
O yolculukta yaşanan zorluğu.
Zahmete katlanılan yollar boyunca
Sarı günlerden
Kara kışa sarkarken zaman;
Serin yağmur damlalarının
Derinlere sızıp, ayaza sığındığı
Buzlara gömdüm umudu, ben.
Gün gelip dönünce;
Canda taşıdığım vefa yüküdür
Artık hiç kimseye diyeceğim yok.
Kalbi güzel kılan sevgi süsüdür
Işığı söndürdüm, göreceğim yok.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!