İbrahim Kavas Şiirleri - Şair İbrahim Kavas

Kadehlere vurdum kendimi bu akşam
Bir kadeh, bir daha, bir daha...
Duman altı olmuşum, gözlerim kan çanağı
Yüreğim... Yüreğim ise paramparça
Hiç mi hiç atmıyor.
Değil mi ki sen yoksun şimdi yanımda

Sevenleri, sevdiklerine kavuşturur yollar,
Sevenleri, sevdiklerinden ayırır yollar.
Sevilen canların akılları, hep yolda,
Sevilenlerin canı, emanet hep yollarda...

Yollar umut olup bağlanır dağların ardına,

Sevgi yüklü bulutlardan süzülen
Sen kokulu gözyaşlarımla ıslanan
Yanaklarımda hissettiğim aşk çilesiyle,
Zavallı gönlümün çektiği hicran yarası
Trajediyi anlatan birer gerçeğidir,sevdamızın...
Yalancısın sevgilim;

Bir gün içimde amansız bir fırtına kopunca
Alıp başımı gideceğim denizlerin ötesinde,
Sevgilerin olmadığı uzaklardaki diyarlara.
Ters yüz etmeliyim orada, ama herşeyi çılgınca
Dalgalar pamuk gibi atılmalı parçalanırcasına
Kaybolan ülkelere gömülmeli sevdalar,şarkılar...

Yalnızlığın koynunda
Ellerimi ısıtacak ateş ararken
Cehennem kuyularında
Yanmaya başladım senli mahşerde...

Kanatlanarak gökyüzünde

Her defasında
Duygu yüklü esmer bulutlardan
Hızla yeryüzüne süzülen
Şeffaf yağmur damlaları
Seni, bana getirir.
Özlemişim teninin kokusunu,

Ateş üzerine serpilen su gibisin,
Mutlu bir yuvanın üzerine çöken darbesin,
Güzel gülleri solduran bir vahşetsin,
Sanki kalbime ağ ören bir örümceksin...

(30.06.1976)

(Biricik oğlum Onur'a)
Masmavi gökyüzüne
Bembeyaz çizgiler çizmek isterim.
Bir kısmına 'sevgi'
Diğer tarafına 'mutluluk' yazardım.
Geriye kalan çok az kısmına da

Aşk yolu sarpa vurdukça ardı ardına
Kurşunlara çıkar durur rotanın her sapağında.

Öyle yorgunum, öylesine ki can;
Dayandım ulu bir ağacın engin yamacına

Yaz haziranının güz akşamıyım
Sokak lambasında bir karaltıyım
Gözümden boşanan kay yağmurunun
Yüreğine düşen bir damlasıyım.

Rüzgar uğramamış hoyrat koyunda