İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Dedim, sağlamdır kökler,
Çokları bu gün yoklar!
Çekirdek aileyim
Yalnızlık beni yoklar!

Dedem vardı boy kısa,

Duyduğuma yemin ederim yaprağın fısıltısını
Çiçekler arasında bir dedikodu, gittiğine dair
Rüzgâr alıp götürmüş seni güya
Görmediğim diyarlara
Girmediğim deryalara kaçmışsın
Dalgalar doğurmuşsunuz birlikte

Gönül adamıyız biz, sevgi dolu arkımız
Ben, sen, o, biz hepimiz şiirin nefesiyiz
Yoktur birbirimizin diğerinden farkımız
Biz ülke sevdalısı, biz Samsun’un sesiyiz

Yatağını bulan su geriye akmaz. Asla!

Bu sükûnet var ya derin sükûnet;
Sebebim olacak bak göreceksin.
Bir yudum sevgiye duyarken minnet,
Belli ki onu da çok göreceksin.

Bilirim bedenen buhranındayım,

Aynaların ortasında karartı
Ak saçlarım kara görünür bana
Gurbet yollarında yoldaşım martı
Uzaklardan kara görünür bana

Gönül sevmiş gurbetteki göçeri

Ey şair! Ayrılık var bu aşkın kaderinde
Dendiği günden beri gözlerim yağmurlaşır.
Gönlüm senin adını, hasret şiirlerinde
Andığı günden beri gözlerim yağmurlaşır.

Gerçekler çekmecemden önümdeki masaya

Hele dön de bir bak! bizleri nasıl,
Nasıl bir hasrete sürüdüğünü!
“Çıkıp gel! ” diyesim geldi, velhasıl;
Unuttum, Rabbime yürüdüğünü!

Şimdi boş olsa da döşekli köşen,

Her gece uykusuzum, senin haberin yoktu!
Çok ağrıma gidiyor herkesle bir tutulmak.
Ya aklın başka yerde, ya da işlerin çoktu.
Deniz vurgunu gibi, severken unutulmak!
 
Seni ortak etmişim kalpteki kargaşama,

Erdoğan’a

Doğan her canlıya, ölüm muhakkak
Bilirimde, kalp acıda kalıyor
Uyan be Erdoğan uyanda bir bak
Kızın anne oğlun damat oluyor

Biri var uzaklarda, bana benden de yakın.
Ben var mıyım içinde? Şöyle gizliden bakın.
Var isem mesele yok, yok isem ben de yokum.
Yokluktan beni alın, gözlerine bırakın.

Biri var uzaklarda, közü gönüllerimde,