İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Bu güneş neden battı, gönlümü ısıtırken
Yağmurlar çiseliyor üstüme ince ince
Hasret hançer misali kalbimi kanatırken
Titrer bütün bedenim umutsuzluk sarınca

Gurbet akşamlarında yar vurunca aklıma

Çat kapı çık gel desem çat kapı çıkıp gelsen
Ne bulutlar hissetse ne yağmur haberlense
Yıkılmaz tabuları sevginle yıkıp gelsen
Ne sevilen nazlansa ne seven kibirlense

Hangi ateş vardır ki yakmış da susatmamış

Daha ilk nefesinde dünya ağlattı zaten.
Gözyaşından bir hisse kapmıyor büyüklerin?
Çıplak doğup, toprağa çıplak varacakken ten,
İnsanlığın yoluna sapmıyor büyüklerin?

Savaş adamlarının düşürdüğü tetikler,

Hayatın çevresine çizilmiş ince çizgi
Çizginin beri yüzü bir nefeslik, bir anlık,
Kör dövüşü misali karmakarışık ezgi
Ezginin son bölümü karanlık mı karanlık

Kapılmışız dünyanın çıkar kavgalarına

Mustafa’ya
Bir ana evladını yüreğinde taşırken
İçi kan ağlasa da derdi bildirmez çocuk!
Bir baba evlat için olmaza ulaşırken
Neden evlat babada yüzü güldürmez çocuk!

Bol bol çocuk resimleri çizin çocuklar
Eksilmesin bu dünyada nesliniz
Kurak Afrika topraklarında
Açlıktan susuzluktan can verenlerin
Resimleri batsın gözleri aç gözlülere
Susuzluktan ölen kardeşlerin yerine

Küçücük kıvılcımdın şimşekler çaktığında,
Sonra büyüdü yangın, külde aradım seni
Yer gök gülizar oldu yüzüne baktığımda,,
Kendimi bülbül sanıp, gülde aradım seni.

Hangi bahardı bilmem, gönlümün can yerinde

Kat kat kabuk bağladı yara bağrın üstünde
Geçit vermiyor dağlar, dağlar kara boyandı
Hasret ateşi yandı kara bağrın üstünde
Bir ben yansam gam yemem, benimle yar da yandı

Ayrılıklar üstüne yazılınca yazgılar

Ey göklerin rahmeti, toprağın bereketi!
Damlayan gözyaşının suyunda kırklanayım.
Yokluğun yakar yeri, yaşatma felaketi,
Bulut bulut sar beni, bağrında saklanayım.

Say ki; suyu sunuyor yanık bağrına damla

Alçak boylu, epey şişman, göbekli,
Pamuk gibi yüzü vardı dedemin
Yanlış yapmaz, yürekli mi yürekli,
Doğrulukta gözü vardı dedemin.

Çuval alıp satır, para kazanır;