İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Sen ve ben aynı şeyi arıyorduk
Eksik tamamlamaya çıkmıştı gözlerimiz
Bütün yollar ona çıkıyordu
Ayrı ayrı yollardan geldik ona biz

Tuttun yüreğimden aldın götürdün

Değmeden anlamazsın ateşin yaktığını,
O yüzdendir “Korkunun ecele faydası yok! ”
Batmadan anlamazsın suyun bıraktığını,
O yüzdendir “Korkunun ecele faydası yok! ”

Denizde yüzen nesne okyanusta da batmaz.

Sen her sabah günümü aydınlatan güneşim
Her akşam batışınla donmaktan korkuyorum
Hasretinle artıyor damarlarda ateşim
Yanına yaklaştıkça yanmaktan korkuyorum
Aşkın doruğundayken inmekten korkuyorum

Gözümü kapatıp düşlediğimde
Avuçlama iki dilim bazlamadır Çarşamba.
Aşkın boğulması yanık bir türküde
Efsanede korsanlarının uğrak yeri, limanı,
Samsun’un esaretinde bir Anadolu şehri!
Toprağın çamur, çamurun bereket olduğu

Ölürsem
Beni okuyacaklar yazdıklarımdan.
Şiirler fısıldarken yaşadığımız aşkı
Hissedecekler varlığını satırlarımda.
Lakin adını kimse bilmeyecek;
Tanıyamayacaklar seni.

Sarınca dünyanı kapkara duman,
Güneşe yaklaşmak istersin o an.
Çareden umudu kestiğin zaman,
Ölümü dilemek olmuştu duan

Aklıma geliyor dünü anarken;

Ne kalp eski kalbimiz, ne beden eski beden
Ömür denilen zaman nefes nefes bitmekte
Ölümü tadan gider, geri dönmüyor giden
Gözbebeğinde güneş yavaş yavaş batmakta

Gün gün tükendiğini hissettikçe erkinin

Gurbet, eskiten gurbet, sıla burnunda tüter.
Hasret ile beklenen mis kokulu mektuplar.
Hasretlik dayanılmaz, özlem ölümden beter.
Harf harf hasret yüklenen mis kokulu mektuplar.

Kimi gözyaşı döker kimi verir öpücük,

Vatan için göğsünü kurşuna siper eden;
Adsız kahramanların kanı 30 Ağustos…
Bayrağa sarılmadan şehit olarak giden;
Peygamber komşusunun canı 30 Ağustos…

Koca imparatorluk yavaş yavaş ölürken

Hasretten doğar efkâr, akşamla yürür gider,
Elemli bir kızıllık dağı süpürür gider,
Ay batar, yıldız kaçar, gece baskınında aşk
Devasa yürekleri ardından sürür gider.

Yine akşam oldu bak! Yine coştu efkârım,