İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Aşkını yudum yudum içerken, ben üstüme
Döküyorsam bağışla, kendi yanlışlığımdan.
Kendim gibi seni de hasretten küme küme;
Yakıyorsam bağışla, sana yanmışlığımdan.

Gözlerden ateş düşmüş aşkın payitahtına,

Bir vatan düşünün yollar buhurdan,
Yetmiş yedi millet çıkar cumhurdan,
Ardım Anadolu, önüm Trakya;
İçinde köprüler kurulu nurdan.

Bir halk düşünün ki özünde sevi,

Torunum Selin'e

Merhaba hayat, adım Selin!
Tüm masumiyetimle doğmuşum sana
Gözlerim tozpembe bakmalı
Tozpembe bakmalı hayata

........................Tüm işçi çocuklara...

İş verdiler kalemi aldılar ellerinden
Çekiç kendinden ağır ağırlığı sırtında
Umut şarkılarını sildiler dillerinden
Hayatın vurdumduymaz sağırlığı sırtında

Bilmem kime alınır, kime küsersin rüzgâr
Böyle kızgın ve hoyrat neden esersin rüzgâr
Tohumu toprak ile vuslatına erdirip
Doğumuna vesile bir şahesersin rüzgâr

Semada hayal gibi kümelenmiş melekler

Rivayet var denizin ağladığına dair
Yatağını bulan su dönüp geriye akmaz
Sevda yağmurlarında harman olmuş bir şair
İki eli kanda da olsa yari bırakmaz

Bu gurbet seni benden götürecek bilirim

Türk’üz biz bozkırlardan geldik Anadolu’ya
İnsanı insan bilen asil ırkımız vardır
Dağları yeşil ettik, yön verdik akan suya
Doğaya hâkim olan büyük erkimiz vardır

Dağların eteğine kurulmuş köylerimiz

Dün gece sessizce düştün aklıma
Saçının teline değdim, ürperdim
Tam “Merhaba” derken gönül saklıma
Utandım, başımı eğdim, ürperdim

Suçlu ben mi idim yoksa kader mi?

Yaşadığım mahşerde yalnızlığa düşmüşüm
Ben kendime kendimi soruyorum yıllardır
Bana dostça uzanan ellere üşüşmüşüm
Ben kendimden kendime varıyorum yıllardır

Bilmediğini bilmek erdemdir derdi usta

Barış ERDOĞAN’a

Şairden Nemrut olmaz, aşktan alıyor paye
Şiirin Samsun’da ki balıklı gölündeyim
İbrahim’den şiirler yaratmak değil gaye
Şiirlerden İbrahim yaratma yolundayım.