İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Sene bin dokuz yüz yetmiş
Zil sesleri yankılanmakta
Okul duvarlarından…
Anılara bırakıp çocukluğu...
Uzanmakta gençliğe yaşım
Terlemiş bıyıklar,

Hangi kartal kanadı dokundu gözlerine
Sanki gurbet oturdu bakışlarına senin
Hasret oku batarken derinlerden derine
Hangi nefret oturdu çıkışlarına senin

Saçlarının ağına takılmış yorgun şair

Ben kuru bir dalda kuru bir yaprak
Sen sabah mahmuru seher yelisin
Ben aşk yağmurunda ıslanmış toprak
Sen yorgun gönlümün kızgın çölüsün

Ben aşk yaylasında gizemli çoban

Küstü, aşka sevdalı gönlüm hayata küstü
Bir aşkın bittiğini gözlerinde sezince
Sustu, susmaz sandığım sevdalı yürek sustu
Ayrılık manasını sözlerinde sezince

Esti, esmez sandığım ayrılık rüzgârları

Sahte yüzler her gecenin sabahı,
Meydanlarda duruyorlar çocuğum.
Ellerinde kör iktidar silahı,
Güvercini vuruyorlar çocuğum.

Dağda gezen kandırılmış insanlar,

Gönül bu, sevdiğinden haber alamadıkça
En cevapsız sorular soruyor, haberin yok!
Gözlerinde ki aşkı sende bulamadıkça,
Her daim boynu bükük duruyor, haberin yok!

Sana varmayan yolda, karlı dağda, ummanda,

İz sürdüğüm yılları zamanla sarartır nem.
İnsanoğlu mazisiyle kendisini oyalar.
Hasretin rüzgârıyla anılar dönem dönem,
Azgın dalgalar gibi hafızamızı yalar.

Ne zaman ki; dostlarla bir masada otursak;

Ne geçmişte yaşanan acılar için sevin
Ne de geride kalan güzel günlere yerin
Yaşanan her saniye sana bahşedilmiştir
Her anı içine çek, nefeslen derin derin

Mutluluk için uğraş, sakın kötüye uyma

Bir heykel var Samsun’da, şahlanan at üstünde
Baş dik gözleri çakmak, bilir misin kimdir o
Hayallerine uçar yorgun kanat üstünde
O Mustafa Kemal’dir, kalplerde mukimdir o

Kriphel’in elinden çıkmış bronzdan heykel

Biliyordum pervane, çile çekeceğimi,
Ölmeden öleceğim hiç aklıma gelmedi.
Biliyordum bu aşktan acı çekeceğimi,
Zamansız solacağım hiç aklıma gelmedi.

Aşk badesi içmişim, iştah açıcı dedim,