İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Zulme karşı eğilip suskun durmasın dilin
Bir dikilsen, dağların ötesindedir elin
İnsana secde niye, Tanrı’ya edecekken
Yanlışa gitmek niye, doğruya gidecekken

Korku rızık korkusu, mesel can meselesi

Hasret odunda yansa, dökülse tüm bedenim
Bağrına sabır basıp yan diyenlerdenim ben.
Aşk denince titriyor, tenine hasret tenim
Gözlerden akanlara kan diyenlerdenim ben.

Ses gelmezse mızrabın çaldığı sazdan bana

Avare bir buluttum, kapıldım rüzgârına,
Kasırgayla devrilmez dağları devirdin aşk.
Erdirdin su yeşili gözlerin baharına,
Isırganı gözümde, sümbüle çevirdin aşk.

Ben bende değil iken, ben oldum ateşinle

Ne nefes veriyor, ne damara kan.
Bakıp da coştuğun dünya malları…
Değersiz kalıyor öldüğün zaman,
Üstüne düştüğün dünya malları…

Kabuk bağlatmıyor hiçbir yarayı,

Hayalimdeki ceylanın misk-i amber kokusunu
Yüreğime çeke çeke nefsimi yaktım efendim.
Dokunamadığım tenin en yumuşak dokusunu
Dudaklarımda hissettim eridim aktım efendim.

Düşündükçe sevdim seni, sevdikçe özleme düştüm,

Eksildikçe takvimin yaprağında baharlar,
Emekli kulübünde buluşur ihtiyarlar.
Zamana yenik beden zorlansa da yürürken,
Saygı gördüklerinde mesut ve bahtiyarlar.

Bin bir mücadeleyle, hayat denen bu yolu

Umutlar çöl yanığı, yeşillenmez vahalar.
Dert kervanı ülkede olduğunu unuttun!
Kimsenin yüzü gülmez, nerede kahkahalar?
En son ne zaman, nerde, güldüğünü unuttun!

Yüklemişler omzuna tüm dünyanın yükünü,

Farz et ki; geç vakitte uykunuzu bölmüşüm!
Farz et ki; ecel gelmiş zamansızca ölmüşüm!
Dil susmuş, göz kararmış, siyaha dönmüş alkım
Hakkınız helal midir? Helaldir size hakkım.

Öldüm dertten savuştum; öldüm, kesildi sızım

Omzuna düşünce serçenin başı,
Rüyanın sesine uyandı gece.
Bitmiyor kalplerin yorgun telaşı,
Her akşam kapına dayandı gece.

Gözün perdesinde hayal filimi,

Gönlüm kar üstüne düştü kardelen
Seni sevmek kar da gezmek gibidir
Ahenkli sözcükler dökülür dilden
Seni sevmek şiir yazmak gibidir

Bir yanardağ patlar senden bu yana