İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

İnsaf eyle yüce kağan
Ağzım kokmaz yemem soğan
Doğruyu yalanla boğan
Dillere minnetim olmaz

Akşam sabah ve de öğlen

Sevgiye açsın çocuk
Sen sevgiye susarsın
Haykır büyüsün sevgi
Neden böyle susarsın

İlgiye açsın çocuk

Sevgiye mi muhtaçtım yoksa aşk mı gerekti
Hepsi noksan çıksa da seni sevdim be kadın
Beni maceralara atan hangi yürekti
Ateş olup yaksa da seni sevdim be kadın

Bir tatlı gülüş müydü beni benden koparan

Ben sevdayı bilmezdim, aşkı hiç tanımazdım
Sen tüm güzelliğinle gözümde olmasaydın
Ben şair olduğuma asla inanamazdım
Benim gönül sesimde, sözümde olmasaydın

Yıllara yorgun yürek, aşksız kaldıkça kurur

Yıldızlardan fal baktım geleceğe dün gece
Ayrılık çıktı falda hırçın Karadenizli
Çaresizlik içinde çözülmüyor bilmece
Hüzün kaplar yüreği göz ağlar gizli gizli

Kaşlar gerili durur gözler sana baktıkça

Bir katre su dona vurmuş kar gibi
Ya toprağa, ya da suya düşerler.
İki beden, bir gönülde yar gibi
Geceleri bir uykuya düşerler

İki tohum iki ayrı toprakta,

Sevgili eşime

Üstüm başım kirli dönsem de sana
Her zamanda kucak açtın bi tanem
Hiç sitem etmedin sevgiden yana
Ne ayrıldın ne de kaçtın bi tanem

Keşke gitme diyebilsem ben sana,
Yürek ister, dili tutan biri var!
İki sevgi bir gönülde olsa da,
Anla işte, eli tutan biri var!

Selam sana yalnızlığa yazgılı,

Neydi hiç bilmiyorum benden esirgediğin,
Bir selam, bir merhaba, belki bir buse gülüm.
Bil ki ilaç olacak bana her söylediğin,
Çaresiz durumlardan kurtuluş mudur ölüm?

Aşkta ikilem olmaz; ya seversin, ya sevmez!

Bu vatan toprağın bütün sathında
Her gece nöbette duranlarındır
Hainin sızdığı sınır hattında
Kendini ölüme verenlerindir

Milletini kimlik verip bölene