İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Aklımdasın, gönlümdesin, yanımda sen olmayınca
Ne güneşe, ne buluta, ne yağmura hükmüm geçer
Aldığım nefes faydasız, kanımda sen olmayınca
Ne gönlüme, ne mantığa, ne şuura hükmüm geçer

Yatağımı terletiyor, her gece gördüğüm rüya

Yirmi birinci yüz yılda
Biz gelecek için varız
Şimdi her bir şey akılda
Biz akıllı çocuklarız

Sakın ağlayıp seslenme

Bana sunduğun sevda bir tutku artık bende
Mecnun’un Leyla’sına yandığı ateşteyim
Seni senden isteyen bir arzu yok bedende
Maddenin mana ile söndüğü ateşteyim

Aşk peşinde koşarken eridim aşk içinde

Ey kutsal toprakların batmayan al güneşi
Gölgesi kana düşmüş onurlu al bayrağım
Namlu ucunda yanar özgürlüğün ateşi
Bulutların yoldaşı gururlu al bayrağım

Bir başka görünürsün rüzgârla arkadaşken

Mecnunuyum Leyla’nın bedeninde gözüm yok
Yüreğime bir damla akıverse yetiyor
Vuslatından vazgeçtim hasretine sözüm yok
Günde birkaç dakika bakıverse yetiyor

Sen iste ardın sıra giden gölgen olayım

Akşamın kederinden kaçıp geldim buraya
Bana bir duble rakı birde küçük su usta
Pikaba da hüzzam koy tuzu bassın yaraya
Bu gün çok efkârlıyım işin doğrusu usta

Ortaya meze koy ki zengin görünsün masa

Dilime vurdum kelepçe sükûtu giydirdim aşka
Yansa da gönül sarayım eyvahımı göremezsin
Gönül dili başka lehçe hayat dili ise başka
Bin yıl kalsam da hücrende bir ahımı göremezsin

Geç kalınmış bir zamanda çakışınca iki bulut

Ula gâvurun dölü, oyy bubası gıluglu
Bilmim kimden ne habar duydun gara Yaşar’ım
Ula şaşgun bakışlı oyy gafası aluglu
Elin canına sen ni gıydın gara Yaşar’ım

Buban ırakı içip bi adamı devürdü

Bir bayram sabahına varmanın sevinciyle
Artarak büyür kalpte muhabbetli aydınlık
İnsan gibi bir insan olmanın bilinciyle
Dostluk yeli esmeli kalplere ılık ılık

Bayram sabahı çocuk yüreklerde hakiki

Yıllardır kök saldığım büyüdüğüm topraktan
Ayrılırken bir bulut yürüyordu yüzümde
Seyrederken dünyayı ürkek ürkek uzaktan
Korkuyorum, yalnızlık çıldırırken gözümde

O günlerde hep gele atılan zardı şiir