İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Ne kadar unutsak da terk ederek gideni
Gezdiğimiz yerlerde yürek hep sordu seni
Yad etmek istemedim kalbimi terk edeni
Belli ki de tüm gidenler unut diyordu beni
İstanbul denen şehir bu sefer yordu beni

Hasretinin koru uykum bölüyor
Gönülden dağlandım farkında mısın?
Duygular gizlide kalsa ölüyor
Ben sana bağlandım farkında mısın?

Gözümden cemalin geçiyor tek tek

Ufkumuzda incesinden bir pus var
Bir resim ki tuvalimin fonu aşk
Önümüzde beş oyunbaz yunus var
Pusulamın ibresi sen, yönü aşk

Yelkenleri bulut sarmış dumanlı

Ey Kabil’in kalbini sarıveren kıskançlık
Sevgi dolu yürekte olmaktan yerindin mi?
Semaya yükselirken yüzündeki utançlık
Pişmanlık örtüsüyle sımsıkı sarındın mı?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

Seven bir kadını ağlattın işte
Gör bak kaç gözyaşı intihar eder
Bu aşka acıyı sen kattın işte
Söyle kim seninle iftihar eder

Bir yaprak düşürdün kırılgan suya

SARILAMADIM ÖZGÜRLÜĞE

Önceleri Bir yıldızdı
Gökyüzünde ki özgürlük
Ne zaman tutmak istesem
Dipçik yerdim kafama.

Seni çok seviyorum. Çünkü hayat dalımsın
Aşkı sende tanıdım sevgiyi sende tattım
Sabah seninle kalktım gece seninle yattım
Sen soframın nimeti, çiçekte ki balımsın
Seni çok seviyorum. Çünkü hayat dalımsın

Senden uzak bir kentte batan akşam güneşi
Seni hatırlatırken söylenecek söz çoktu
Sardıkça yüreğimi garip sevda ateşi
Ben seni seviyordum senin haberin yoktu

Savurmuşsun saçları dağların doruğuna

Aşka âşık bu yürek sevdaların peşinde
Aşk sarhoşu olmuşum kadehlerde izliyim
Buram buram yanmışım hasretin ateşinde
Beni bende arama ben şiirde gizliyim

Yorgun yüreğimle ben aşk odunda yanmışım

Çağ mektup çağı değil bilirim
Ya meil atacaksın netten
Ya da mesaj çekeceksin telefonla
Oysa ben teknoloji özürlü adam
Ya şiire dökerim duygularımı
Ya da mektuba