Hüseyin Erdinc Şiirleri - Şair Hüseyin E ...

Bir yokuş vardı çocukken yürüdüğüm.
Taşları sessizdi… ama hatıralar kadar ağır.
Her adımda birini gömdüm;
Bir bakışı, bir sesi, bir dokunuşu.

Altında ezildim o taşların.

Kendi ile Yüzleşmek

Gözlerimi kapattım…
Sadece bir an için değil, bütün bir hayatımın ağırlığıyla.
Ve gördüm…
Bastırdığım tüm korkuları…

Kim bulaştırdı Aşk’ı bu satırlara…

Aramızdaki mevzu…
hep şiirden ibaretti…
Bir kağıt…
birkaç satır…

Kış Güneşi

Kış güneşi gibisin,
bulduğumu sandığım anda kayboluyorsun. Gözlerimi sana diktiğim her an,
içimde bir sızı büyüyor;
elimde tutmaya çalıştığım ışık,

Kuyuya Düşen Işık

Ey gönül,
dinle sessizliğin nefesini,
çünkü karanlık, yalnızlığın değil, hakikatin aynasıdır.

Nasıl bir şeysin sen

Nasıl bir şeysin sen
hiç yoksun, hep varsın.

İçimde bir ampul gibi yanıp sönen,

NASIL OLSA BU AŞK İKİ DUDAK ARASI

Nasıl olsa bu aşk iki dudak arası, bırak orada kalsın.
Bir nefesin ucunda,
bir sözcüğün kıyısında,
iki suskunluk arasında

Özledim

Özledim.
Bir kelime gibi değil,
Bir ömür gibi geldi bu defa dilime.
Sanki içimden değil de,

Özlemek bu

Özlemek…
gecenin göğsüne gizlenmiş
ince bir sancı,
yıldızlardan damlayan sessizlik.

Sadece Dudaklarını Al Gel

Sadece dudaklarını al gel yanıma,
gülüşünü ben konduracağım kenarına.
Sesini bırak, kelimeleri geride tut,
bu gece sessizliğin bile kanat çırpsın aramızda.