KOKUSUZ BİR HATIRA
Geceyi yine seninle böldüm ikiye,
Bir tarafım sessizliğin sesiyle,
Bir tarafım suskun kalmış “keşke”lerle dolu.
Yastığımın kenarında unuttuğun bir nefes var,
Kuyuya Düşen Işık
Ey gönül,
dinle sessizliğin nefesini,
çünkü karanlık, yalnızlığın değil, hakikatin aynasıdır.
Meczup
Ben meczupum…
Ne akla, ne kurala, ne zamana uyan,
Sadece O’na tutulan bir nefesim,
Bir ateşin göğe tırmanışı gibi yanmış,
Nasıl bir şeysin sen
Nasıl bir şeysin sen
hiç yoksun, hep varsın.
İçimde bir ampul gibi yanıp sönen,
NASIL OLSA BU AŞK İKİ DUDAK ARASI
Nasıl olsa bu aşk iki dudak arası, bırak orada kalsın.
Bir nefesin ucunda,
bir sözcüğün kıyısında,
iki suskunluk arasında
Ne Yaptın Be Aşk
Bir yangındım ben, külümle ısınan,
Adını rüzgâra yazdım, unutur sandım.
Gözlerin… bir sonsuzluktu,
Ben o sonsuzlukta kaybolan bir yolcu.
Özledim
Özledim.
Bir kelime gibi değil,
Bir ömür gibi geldi bu defa dilime.
Sanki içimden değil de,
Özledim
Özledim.
Bunu kendime söylemekten yoruldum ama yine de dilime geliyor.
Neden?
Çünkü içimde başka hiçbir kelime bu kadar ağır durmuyor.
Özlemek bu
Özlemek…
gecenin göğsüne gizlenmiş
ince bir sancı,
yıldızlardan damlayan sessizlik.
Özlemek ile Ölmek Arasında
Özlemek,
ölmeden ölmenin sanatıdır;
gözleri açık, nefesi diri,
ama kalbi kendi içine gömülü bir mezardır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!