Ne Yaptın Be Aşk
Bir yangındım ben, külümle ısınan,
Adını rüzgâra yazdım, unutur sandım.
Gözlerin… bir sonsuzluktu,
Ben o sonsuzlukta kaybolan bir yolcu.
“O Şiirden Hiç Çıkmamalıydık”
Bir gün, kelimeler birbirine küstü.
Ben sustum, sen sustuğun yerden taştın.
Bir noktanın bile hakkı vardı suskunlukta,
Biz virgül olmayı bile beceremedik.
Özgürlük
Rüzgâr dudaklarımda çığlık gibi geçiyor,
Ay toprağın üstünde titriyor,
Ayaklarım toprağa bastığında ruhum gökyüzüne çiziliyor,
Gözlerim gölgelerle hesaplaşıyor,
Özledim
Özledim.
Bir kelime gibi değil,
Bir ömür gibi geldi bu defa dilime.
Sanki içimden değil de,
Özledim
Özledim.
Bunu kendime söylemekten yoruldum ama yine de dilime geliyor.
Neden?
Çünkü içimde başka hiçbir kelime bu kadar ağır durmuyor.
Özlemek bu
Özlemek…
gecenin göğsüne gizlenmiş
ince bir sancı,
yıldızlardan damlayan sessizlik.
Özlemek ile Ölmek Arasında
Özlemek,
ölmeden ölmenin sanatıdır;
gözleri açık, nefesi diri,
ama kalbi kendi içine gömülü bir mezardır.
Paylaşın Gülüşünüzü
Birçoğumuz susuyor, biliyorum.
Kimimiz sadece izliyoruz…
Hayatın içinden geçip giderken,
bir şeyleri içimizde tutuyoruz.
Sade Çay
Artık her şeyin sesi azaldı.
Sokak da, kalbim de, o eski telaş da.
Bir tek saat tıkırdıyor hâlâ,
sanki zaman değil de, sabır demleniyor.
Sadece Dudaklarını Al Gel
Sadece dudaklarını al gel yanıma,
gülüşünü ben konduracağım kenarına.
Sesini bırak, kelimeleri geride tut,
bu gece sessizliğin bile kanat çırpsın aramızda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!