italyan bir şaiirin dizeleri
aşk hakkında
yalan ve yanlış
okuyorum
kendimi bilmeden duymadan...
italyan şairin dizeleri
içim patlayacak sanki.hangi yazıyı yazsam içimde alaturka bir müzik.hangi bestekarın kim bilir.çok sigara içiyorum fabrikalardan çıkan işçilerin efkarında.işte ben yazmaya böyle başladım.ilk sigaraya başladığım zamanlardı.pembe gözlükleri hayata ilk çıkarmamla.sahte gülücükleri yerle bir olmuş bir kadındı yaşadığım şehir.hayatında pişmalıkları olup sevapları fazla olan bir şehirdi bıraktığım.bir kadın gibi kırılgandı sokaklarında onu çok ezdim sanırım.hangi sokağında dolaştıysam yıkılmıs aşkların hatıraları en ücra köşelerinde ki kavgalarım.içim patlayacak sanki.ütopyalarımla yurudum sola döndüm merdivenlerde hep anlaşılan hep hata yaptım.yanlış kadınlara dar ağcına gelen tutsak sevişmelerden sonra terkedildim.terkettimde kadınları sevdiğim ve ezdiğim tiksindiğim şehrim gibi.işte yazmaya böyle başladım ayın şavkı vurunca kalemime sancılarım geçince yazdım kahrolası pişmanlıklarımı.hiç utanmadım ama bazen ağlatmadı değil insanın içimde ki yosmanın yaptığı şaklaban şakaları.ben o şehirde sevdim yazmayı ilk yazdığım şehirdi.ilk savunulan aşktı sayıkladığım ruyaydı.hiç beklemediğim zaman tattım aldadatılmanın acısını o zaman sevdiğim ama ezdiğim kadın gibiydi gidişim şehirden.son sözlerimdi
vazgeçtim bir kadından
aldandım aldatıldım
aldattı sevdiğim kadın
kadındı o şehir her santiminde akan gözyaşım olan.
kaybettiğim aşkların fotoğrafı ayın şavkı gibi yerlerine vuran.
incifer'e
sokak aralarına girdim dün gece
kayboldum şehirde.
biraz ürkek dolaştım
bilmediğim şehirdi uzak bir aşk yaşamak.
işkenceye sokulmuş bir devrimci gibiyıim.
her yanım çaresiz.
aramızda ki bu yol.
sovyet yolu nereye baksam
uzaklık.
gül yerine elimde orak ve çekiçle geliyorum.
haber masasında ki genç adamı hergün görüyordum
bu sabah masasına kırık gözlüğü ve çiçekler bırakılmış...
acaba nedendir?
diye sorduğumda anladım
haber olmuştu...
ben gidiyorum.bütün hatıralarımda İstanbul... istanbul gibi uzaktasın...sen hala benim gibi yalnızmısın yoksa bir yanını yalnızlıkla mı köreltiyorsun? ben bu durakta iniyorum...senin yaptığın gibi herşeyden vazgeçip seni unutmaya ve unutulmaya hatta kendimi bile unutmaya çekiliyorum.her gecenin sabahına inanmıyorum artık...senden yoksun kalan bu güneşe aldanmıyorum...her taraf bahar olsada senin geleceğini sanmıyorum...şarkılar söylüyorum,çocuklardan mendil alıyorum...akşam olunca gökyüzünde ki uçaklara bakıyorum,ölmüş şairleri okuyorum...ben gidiyorum bütün hatıralarımda istanbul...şehirde ki sevgililer elele geçiyor rıhtım önünden sevişerek yürüyorlar...izliyorum onları biraz haset ederek.nerde şu zaman falan filan işte...
herneyse ben gidiyorum bütün hatıralarımda istanbul...
sana yazmak çok isterdim...beceremem ben ayrılığı ayrıca aşkda fazla gelir bana...ne diyeyim uzaklardaysan güzel bir yaşantı dilerim...
çünkü ben gidiyorum...
hatıralarımda istanbul...
Alçak bir kasım ayında sokaklarda özleminin arttığı bir anne arıyordum...hep o anne kokusuna hasret yaşayacağım belli
görüp göreceğim buymuş diyeceğim...
Bir kasım akşamı yine yüreyeceğim...
bir bakmışım
kimse yok...
ve ben her zaman ki gibi yalnız olacağım...
kelimeleri biraraya getirip bağlayan adam bendim.tırnaklarımla arada sırada toprağı kazarak zeytin fidanı dikmek için yaşama savaş verende.sersemleşmiş ve olgunluk düzeyinde bütün aşklarımıda yerlere serdim yani beceriksiz olanda bendim.sevmekten usanmadım sevdim benden uzak olan bir kadını yakınlık mesafesinde ısındım.imkasızları seçende bendim.becermedim yalnız kalmayı oysa ne güzel alışmıştık birbirimize.hayat senden özür dilerim aşkların hepsini yalan dediğim için.çünkü o lafları diyende bendim.hayat senden özür dilerim.
herhangi bir kadın işte...saçı başı dağınık.yüzü soğuktan çizilmiş...dudaklarında yarıkları ve kalbinde iki çocuğu arkada bırakmış bir adam...yol Dicle nehrine doğru uzanırken biz yürüyoruz ve kadın çıkıyor karşımıza elinde bir testi su ile...biz suyu içip yürüyoruz...yolda giden bütün yolcular Dicle nehrine bakarak ve kadının dediklerini düşünerek ve iç çekerek yürüyorlar...ben geceyi düşünüyorum...gece kum tanesi bir mutlulukla ve dünyanın içinde kaybolan ufak üzüm çekirdeği boyutuyla mutluluklar arıyorum...aklımda kadın...biliyorum bu coğrafya sefildir her yazıda...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!