babama
ben hep çalışan insanlara ve makinalara inandım
benim gerçeğimdi elektrikle çalışan motor
asla özenmedim evrim gerçeğine
idrak etmeyede çalışmadım
doksan 99 yaziydi
kurak bir iklim...
insanlar uzerinde sicaklik vardi...
ve sabah ki gazetelere yetisecek
az sonra adli flas haber gececek mansetler vardi.
Az sonra kadar olume az kaldi
nü sanatından hiç anlamasam bile
bir kadın resmi çiz deseler
İstanbul'u çizerdim
çünkü
umumi ve on sekiz yaşını doldurmuş her erkeğin gidebileceği yer olan bir evde çalışan kadının kızı gibi
suçsuzdur...
hos geldin yeni yil
ayriliklarinla hosgeldin
sefalar ve huzunler getirdin
hos geldin...
gurbet aksamlarini bana saydirdigin icin
kavgalarin sebebi oldugun icin
ben istemezmiydim hep yanımda olmanı
Havalimanı bizim eve çok uzaktı
nokta ve virgülü koyulmuş aşkımızda
sana bir satır yazmak istemiştim
sen ki kuş tüylüydün
bende parmaklığın önüne gelen kuşun üstüne özgürlük şiirleri yazan bir adamdım...
bir kitap ustune
şimdi bir hucredeyim
içimde volta atıyor dusunduklerim
avluda aglayan bizim cocukları goruyorum
ellerim kaleme kagıda sarılmıyor
n'olur beni anla.kendime yenilmezdim oysa boyle olmamalıydı ask.yasanmıs bir hayatın meydanda ki bronz heykelleri gibiyiz.senin hayatında bana bir yer acılsın istemek bırakıp gittigin bir fotografın arkasından ağlatabilirdi.şimdi istemiyorum senin hayatında bir parça olmak.bilirsin ben butunleri severim.butun olamayız yasam bizi boyle kabul etmez.beceremeyecegiz aşkı,param parca bir limanda bekleşip ağlamak sana ağır gelir.bense yolum yine insana diyerek gezerim bir başka coğrafyada.beni bilirsin en umulmadık seyleri dert ederim.bir kaç insan fotografı cekerim yeni yazılacak romanlara.cayım,kahvem bir masa kırısmıs mektuplar beklememesi gerekecek yazılar,tiyatroda beni bekleyen kadınlar afilli adamlar,kirlenmiş yuzler.bunların arasında yıkılmıs hayat hikayeleri ve sen bir tek hayata dair temiz kalan en azından oyle gormek istediğim.senden boyle birşey isteyemem.isteyeceğimde daha söz konusu değil en azından hayatını senle yasa ben aradan cekileyim...
incifer'e
yasam anlatılmayacak bir sesleniştir.onemli olan hayatta bir adım daha atmak içimizde ki insana.onemli olan insansa yasamak daha bir agırdır ama tatlı bir yorgunlugu vardır.Sevmek gibi yani.sevmek için erkedin belkide geç kalmıstın ama nerden baslayamamanın derinliğindeyin.nasıl yazabilirim seni.neyle baslamalıyım hangi cumlem sen olmalısın...
ne sen beni anlayacaksın nede ben
herşey başka olacak
içimizden gelenler
bizleride unutturacak
kaç gemi yandı gözümde
ne de limanları eskittim
içim huzursuz.bir deniz gibi köpürmek istiyor düşünceler.birşeyler engel olup duruyor.kurşun atılıyor ürkek kuşların vücuduna kanatlarından tutuşuyor yıllar yıllar ustanın dediği gibi acımasız davranıyor bize.pullar biriktiyorum yapıştırılmak üzere zarflara gönderilmeyecek olan mektuplara.yıllarım yıllarım diye ağlamak geliyor içimden.bir çocuk geliyor aklıma ellerinde kalem yerine onüç ondört anahtar bir motor atölyesinde tabilot yemek önünde.yaşı daha ergene ermemiş,gözlerinde biraz da olsa umut.yollarda olan bir kamyoncunun gözleriydim bir okadar uykusuz ve yorgundum.yoldaydım,bütün dünya yı düşünürken sana geliyordum yüküm sevdaya satılıyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!