Hüseyin Cayıklı Şiirleri - Şair Hüseyin ...

bugun bir kemanci oldu
son vivaldi sarkisini calarak...
bugun bir kemanci oldu...
artik cesedi bir agac kanarinda yada
kalbimin kirikdokuk bir yerlerinde...
simdi anladim ki o kemanciyi

dun aksam dostum Nikris e sordum...
dostum dusmanlik aska askta dusmanliga donusuyor...
Nikris cebinden benzin cakmagini bir hisimla cikartarak yakti.
ve denize dogru yaklastirdi.
dedi ki: hayati deniz olarak dusun ve sen onun parcasisin.bir ada insanisin artik.Ada insanlari kin tutmaz.usanmadan yasarlar.farkina varmissan deniz atesi sondurur.cakmagimida bozar...bu cakmak 5 yillik bir hatiradir yasim 35 sen daha cok gencsin anlayacaksin.Hersey bir sagapo demekle basladi senin dilinde seni seviyorum.hersey yildizin bir aksam deniz ustunde kaydigini gorecek isiginin altinda Kibrisin akdenizde bir inci olacagini goreceksin...bir askin bitimi bir dostlukla degil huzunle ve kavgayla bitiyorsa, yasayacagin seylerin cok olduguna varacaksin.Dostum Nikris sen dedim: en son ne zaman sevdin: bana cevabi her zaman dedi.Hicbir zaman onu - Anadelia yi unutamadim ki.Anadelia ki fotofrafini gordum muhtesem bir guzelligi...ve hice sayilan bir hayata sahip...ben Anadelianin fotofrafini gormustum.ufak bir vesikalik ve Selanik sokaklarinda ki firfirli etegini savurarak gezdigi fotografini gormedim.cunku o gun dostum Nikris Rodosa sevdiklerinin yanina giderken gecirdigi bir deniz kazasinda bir ayagindan olmus...sonra Anadelia onu terkediyor bilinmedik sirrin en uc noktalarinda gizemli kendi bilinmedik ruyalarinla onun hayatindan cekiliyor...ve o fotograf Rodosa gitmeden ona veriliyor.Denizi herseyden cok sevdigini bilirim Nikrisin.Deniz yuzunden Anadeliadan olmustu.Ama o denizi karsiliksiz sevmis ondan vazgecmis kendi irkindan vazgecmis gelmis Kuzey Kibrisa.Nikris hayati hice sayan sen dedim: yasas ol dedi ben hayati hic bir zaman hice saymadim sen hayati hice saydin: onun pesinden gitmedin.Yoruldun utan dedi...O zaman dedim sen neden onun pesinden gitmedin cevabi tek ayaklami dedi.dostum Nikris bana oyle bir ders vemisti ki Magosa Hisarindan cikarken gozlerimden akan yaslari farkettim.Yanagimi sileyim derken gittigini sandigim Nikiris benim yaslarimi cebinden cikardigi Anadelianin mendiliyle sildi.neden bunu yaptin dedim.seni kaybetmek istemiyorum dedi.ben anladim ki 2 elim 2 ayagim varken birde cok konusan dilim bosu bosuna zirvalayan agzim nedensiz cumlelere takilan kulaklarim varken ben bu kadar yasamdan kendimi soyutlamisken neden pesinden kosmadim...neden...dedim...Nikris ten bir aglama sesi ve hicbirsey icin gec kalinmis degil dedi...ve durmadan kostum kostum.bir biraneye girdim.birseyler ictim kumsala kostum ruzgara sovdum.Basimi saga cevirdigim de kocaman kumsala yazilmis bir yazi benzin dokulerek yakilmis Sen Korfeze Git Korfezin kizina Sagapo diye ve yazinin oraya gittigimde yanan atesin orada Nikrisin cakmagi...cakmaginin altinda bir kagita sikistirilmis bir kac satir bozuk Turkce yazisiyla...Git gitmezsen benim fotografim gibi seninde bir fotografin olur...git dedi.hakli cikti dusunuyorum da bu yasanmis oykuyu bana anlattigi icin ona o kadar cok sey borcluyum ki? Nikris Seninle Adada beraber yasamak beraber sirtaki yapmak bana cok sey ogretecek...

bugun senin dogum gunun
en mutlu olacagin aksam
guzel gunlerin senin bekledigi
uzun bir omur...
bugun senin dogum gunun
sevdiklerinin sevindigi

uzak şehrin yalnız kalan insanlarıydık.yetim bırakıldı gençlik yıllarımız.
acınmadık acıtmadık kimseyi.kimsenin gözü gözünde değildi çoğu gözlerini kaybetmişti.
ağladım bir akşam üstü
ormanda ki kısraklarla koştuk bir ömür boyu
kimsenin hayatını dinlemeden yaşadık
hepimiz suçluydu hepimizin hayat denilen hapisanade

bu ask yasak bir bahcenin haram elmasi gibi.senle ben bir odanin icinde anlamsiz iki esya gibi birbirimize bakıyoruz.Aşk yaradır anlamsız sıfatlar yukler insanın omuzuna.sen bana yarasın ve içimde kanayan bir uzaklık cıglıgında...şimdi içimde tutsak olmus sevdaların ruzgarları esmekte.oysa sen orda ben burda bu aska imkan yok.sevmek bir adım otede ama ask cıglıkları bir omur ızdırap içinde...şimdi sen virgulleri ve noktalarıda tasıyorsun bu yazıda ama ismini bu sefer yazmayacagım.adının izleminde kalsın gizliliğin...

artık yanımda tasıyorum seni
kimliğim oluyorsun
kimliksiz bir sıfatta dolasırken.
içimde nedensiz cumlelerde dusunceler
ben heraksam sen diye dua ediyorum.
şimdi bu geceyide seninle kapatıyorum...

nedendir bilmem bu aralar içimdeki sıkıntıyı.ne olursa olsun dermiş sanki ruhum...beni tanımayan beni bilmeyen biri var aynalarda suratıma bakan...benim bunca yükü taşıyan, benim bunca çirkinliğin sebepleri, belkide benim yalnız kalmama sebep olan benim bunca kavgalara neden olan...kim bilir salas bir meyhanede bulurlar cesedimi.Bulsunlar isterim yanımda bir seni birde türküleri...sarap acsınlar benim için zavallı severek oldu desınler.iyi yasadı bazen sacmaladı ama iyi adamdı...ölmedi daha kendisi ama yaşarken yitirdi birkaç hikayeyi...
bilirim seni adından belli iyiliğin belki kendinden derinsin...sana melek diyemem cunku onları göremem saa şeytanda diyemem daha kötüğünüde görmedim.Bilirim seni uzak bir yerlerde başka zamanları yaşamaktasın.Bilirim seni ama gözlerine çok az bakabildim...

Yine başladım oysa saçma sapan yazılara.kadın uzak bir ihtimalde yaşamakta.şehrin kokusu çiğle karışmış.zambaklar açmıyor artık eskisi kadar güzel.kopekler ugulduyor aksamları sevda getiriyor kucuk bır kız cocugu bana...elinde bir lolipop sekeri yoksa elma mı desem...elinde güzelliklerde yapılan bir seker...hayatın tadı bu kadın mı? yoksa hayatın içinde kayboldumda karşıma bu kadını mı çıkardı.Tanrıdan bir hediye olması gerek...bu kadın aska mı davet terkemi? bu kadın nerden...
yine başı boş gezen sokaklarda ki adam benim.bir içimlik sarap gibisin diyor su hayat..Harcansam kızarmı annem bana kala kala son kurusum su sevgi kaldı onuda harcarsam kızarmı?
ne kaldı elimde iyilik ve güzellik adına.nihayete ulaşmıs savaslarımız nerde...kala kala elimde su kadın kaldı ne kadar tanıdım onu bilmiyorum
herseyi bastan silip göze alablirmisin...
yoksa imkansızdır aşk her safhada değip yine mi yenilirsin...

unutulmaz ettiğim yeminler
kaçıncı yeni sayfa bu
kaç bahar eskittim günlüklerde
nasıl değişti oysa yaşadığımız günler.
mazi derler geçen zamana
benim mazimde ise sadece ben varım

bir kokun kalmıs geriye,bende cıkıp dolasıyorum denizde alıyorum solugunu orasıda sen kokuyor.soguktur usuyorum ustumde bir ceket ellerim sıgınıyor limana, yazmamak için zorluyorum kendimi.yazmam lazım yazılarımda seni.artık yeter her yazıdıgımda ben tekilleri oynuyorum.bu oyunda seni istemiyorum.kendimi yitiriyorum karanlık bir gecede cıkan isli bir duman gibi.benim alıstıgım yerler değildi.sen benim alıstıgım değildin.ask alısılmadıktır zaten.nerden gelecegi belli olmayan bir hırsız gibiydin.sende bana ait birsey var geceleyin benden caldıgın.istemiyorum geriye; korkma.biraz hosnut değilim ama bu kadar zamansız geleceğini tahmin etmeliydim.ben hiçbirşeyi duzgun yapamam da...
şimdi kokun denizleri aşmıs sanırım ben nerdeyim sen nerde.
nedir yakınlastıran ellerimizi,yalnız kaldıgımız yılların acısı mı?
sevdanın nerden geleceği belli değildir içimde bir telas sanki daglar onumde diz cokuyor ve ben guluyorum.
şimdi anlıyorum bu ask senin kokun gibi.sende gelip gecicisin galiba.hayatıma giren iki korfez gibi.bir yerde barınmayıda beceremedim ben...sende kalan benim iki korfezim var,senin bilmediğin...onlarıda caldın ver bana.şimdi ben kimin ustune yazsam...senin mi korfezin mi? dedim ki senim için yazmak istemiyorum bende bu gece kendimi korkuluga astım.martılarla sarkı soyluyorum...