Tam unutmuşken seni...
yeniden başlatmak için bu yangın
başından beri bir köz gibi yandım
tam küllendi dedim
yine sen aradın
ne olur git artık bir daha dönme ne olur.
uyanın yoldaslar
gece bizi bekliyor ve sonrası aydınlık
turk işçi sınıfına selam olsun
selam yerin dibindeki madenciye
kömürü kardeşi gibi çıkarana
selam olsun...
karpaz dan larnakaya ulaşan yol anlamaz halimi
ya sıladır ya gurbettir senin hasretin
son kusların havalanması bu sehırde
monalis diye bir isim hala içimi sızlatır
içimde gezen fahişenin ayak sesleri...
ah be efem
kim haklı sence bu kavgada.yazdıklarımın veya yazacaklarımın yasamdan ote kavgamın sence ne alakası var seninle.nasılsın demek içimizden nasıl geliyor.bazen derimde kendime karsılıksız mı? bazen sıkılır içim dısarı cıkarım,tanırsın ya beni bilirsin derinliklerde sıkısıp dururum.ben seni değil sende olanları sevdim.bilirsin beni seni sevmek her daim her kavgada yine guzelse yasamak senin yanımda yasamak isterim.ta içimde kanımın içinde bir sıcaklık...nedir bu telaş nedir senle gune baslayıp senle sona ermek.bilmem nedir bu emek.senin için bir sayfa daha al benden sana bir armağan bir aranjman buket.
al benden sana son çiçek...
al da bitsin gelme istersen
ben yetebilirim yinede güzelse içimdeki çiçek
en güzel yalanlarda benim
en sevdalalı sozlerde
bugun istanbulu arkamdan vuruyor.Her zaman ask boylemiydi.Bilmiyorum.Alismak zorundayiz kirilcagiz, yikilacagiz.Yeniden kimseyi sevemeyecegiz.istesekte beceremeyecegiz.Yalnizlik caliyor istanbulu...
ve sen her zaman ki gibi mukemmel.Sen baskaydin Mukemmeldin gercekten.bambaska terkettin.bambaska aci cektiriyorsun Ozlemek gibiydi ayrilik ve bir ask telefon yakinliginda bitti.
simdi kahrimdan gebermekteyim odamda Radyo da kisisesli bir kadin kulagimi tirmaliyor.sana dair ve hasrete dair yaziyorum odamda yalniz lik senfonisi caliyor.
Derin Derin soluyorum seni.cigerimi acitiyor her nefesteki sigara.
zor oluyor ya kavusacagim gunu dusunuyorum hayal goruyorum yada olecegim gunu...
evlerine yemege davet eden her insanin
bende bir anisi vardir.
kimse bilmezdi oysa
bende bir zamanlar annemle yerdim yemekleri mi?
evlerine yemege davet her insanin bir ailesi vardi?
kimse bilmezdi oysa
Ben Ankarada hiç aşık olmadım.
Ama bilirim kızılay meydanını.
birde siyah adamların yalanlarını.
onları hep penguenlere benzetmişimdir.
Bilirim Anıtkabri
inatla ve hüzünle durur orda penguenlere karşı.
biz işçi çocukları
yarı aç yarı tok
para yok!
alınteri var bu ekmekte
ihanet yok!
yüreğimizi demirlerle yıkamışız
Belki dağlara yada sana
belkide güneşe veya sevdaya
biliyorum ikisinede değil
bu şiir nazıma
bildiğimiz nazım
vardır ya
Aşk
uğrama yakınlarıma
git bitir bu direnmeyi...
Geç kalma yetişecek yerlerin var
benimde kapanmayan yaralarım...
Ağır bir enkazı kaldırmakla meşgulum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!