yeniden başlamak
gözlerimde ki aşkı
hiçe saymadan yaşamak
oysa türküleri yakmadan ağlayabilmek isterdim
ve yeniden sevebilmek
bambaşka bir inançla tanrıyı tanımak
belliydi böyle olacağım...zaman içinde kaybolacağım...belliydi...kimi sevsem ben diye başlayan yazıları okuyup birşeyler yazmam gerekmeyecekti...seni sevmeseydim bu kadar acı çekmeyecektim...bilmiyordum yaşamın kıyısında acılara baktığı mı? bu kadar şehir gezmeyecektim mesala...içim hep seni anmayacaktı...giden bir kayık gibi arkandan bakmayacaktım...bir kaç kişinin sözüne aldanmayacaktım...hatırlamak seni mektup beklercesine bir posta kutusu önünde sabahlatmayacaktı.
Yine de güzeldir çilingir bir sofrada seni düşünmek dostların dilinde ki bir sazla yetim duygularımı köreltmek...hatırlamak seni bir içten hıçkırıkla...uyandığımda sıçrayarak kalmak...aslında bunca yazı hasretlikten olması gerek...doğrusu özledim seni...bir akşam yabancı bir ülkeye uçar gibi telaşlıydım. biliyordum aşk adama hep hata yaptırır işte yaban kalmış duyguları o ülkede yaşarmış gibi sevdim seni...ne kadar değer verdin biliyorum ama bir çırpıda silinmişti yüzümüz...silmiştik birbirimizi...suçlu aramıyorum...şimdi yazıyorum ne varsa bıraktığım geçmişimde ki acıları.Bir bir hataları mı? yine bir yazı okuyorum şöyle diyor
kimi sevsem ben?
Münire Hoca'ya
erken vedaya gerek yoktu...sinemada gitmek istediğin film hala gösterimde sen o şalını alıp savrularak hayatımdan ayrıldın...yok bize böyle kahır yakışmıyor...hatırlarmısın bilmem ama terkedilme acılarının ilacı olarak seni basmıştım yarama.Anne şefkati gösterirdin akşamları göz yaşıma.insanlar geçiyor trenlerde,uçaklarda,vapurlarda.Bilirsin ben beklemeye alışmışım havaalanlarında,istasyonlarda...Düşünüyorumda seni şimdi nerede beklemek lazım...bilmiyorum...ne kadar acımasızmış içimizdeki çocuk...bu kadar yıl nasıl geçmişse senin yaşamında sana bir tek konuda kızabiliyorum neden o yılların arasında ben azım...kahrolası bir özleyişle bekliyorum otobüs duraklarında seni...telefonu aç ve de ki -oğul ben geldim...geleyim yanına...bilirsin ben beceremem ayrılıkları aslında kavuşmayıda beceremem...ne kadar beceriksizmişim...seni bile ayakta tutamadım...yazık...ah o yarınlar nerede şimdi...
gece gecmistim bu yollardan
oradan hatirliyorum.
bir aski otobus camlarinda siliyordum...
seni dusunuyordum
ilk tanismamiz
bana seni seviyorum dedigin
eskinden kirik canak kablarin icinden
su gibi gelen kadin...
hangi dalganin veya hangi selden
icime akan kadin
soyle be
eskiden sevdigim kadin
bir yerde tanidim onu, umarsiz bir zaman boslugunda.tanistigimizda bir isim soyledi aklimdan hemen o anda cikti...bir yer degildi tanidigim yer aslinda merak edilmeyecek bir sokakti...uzak bir sehirden gelmis bu gamsiz sokaga...geleli iki gun olmus...yasi on sekiz yuruduk biraz onunla muhabbet ettik...yaptigi ilk isiymis ona gore ben onun isini bile bilmiyordum isin tuhafligi...o kadar guzeldi ki dokunmak meselesi icimden bile gelemezdi tuhafti insancildi...birazda yarali...muhabbet derinlesti dunyanin merkezi cehennemis onun yaninda.bana benim adim Natalie dedi ve ben animsamadigim ismini farkliligiyla irkildim.korkakti bir o kadar cesur.Adi Natalie di yalnizdi sokak kiziydi masumdu.baska bir yerde karsilassak severmiydim Natalie yi.elveda deyip ugurladim onu tekrar gamsiz sokaga dusunuyorumda o sokakta kac tane ben dolasiyor Natalie yi aramakla...
yolun ustunde bir karanfil gordum kırmızı.al kan olmus insan hayatlarından bir deneme yazılıyor baska bir dunya yazarı tarafından.hersey globellemısken yazarlarda global oldular onların ki sıradan globellesme.içindeki kuresellesme o kadar buyuk ki içlerinde sevgiden ve insalıktan kurelerle dolasıyorlar.her yazar için demiyorum bunu yada her sair.
aralarında filozof olanları var onlara en guzeli nazım berkley siirinde cevap veriyor.deginmeyeceğim ben bunlara sevmek insan işi savaş insan işi demekki biz severken yokedebiliyoruz bazı seyleri.bugun ne yapın biliyormusunuz bir karanfil alın kırmızı olsun dunya yazarları ve sairleri için.Aşık oldugumuzda onları okuruz kafamız karısıkken sonuclar bulmak için.ya terorle yitiriyoruz onları yada ecel kapılarını calınca.ben bugun onlardan ogrendiğim için yazıyorum.ben bugun asıksam ben bugun insanları seviyorsam onların varoluslarından.bugun sizde bir karanfil alın,kırmızı olsun...ugurlar ve azizler birde can babalar için...
senin hiç şehrin yıkıldımı
sen o şehrin meydanlarında yumruğunu kaldırıp yürüdünmü...
aç kaldın mı sokaklarında?
afiş astın mı?
senin hiç şehrin yıkıldımı
hayallerin umudun ekmeğin elinden alındımı?
elimde fotografin bile yok artik
nede adresin
bir tiyatro oyununu hatirlarim
ne kadar sanat seviceligin...
oyun cikisinda birbirbirimizi kaybettik
devamsizlik yuzunden tarih dersini aldik...
bugun kocaman yazılarla yazıyorum.nedense içimde bir ses son vakit son gar son tren yasam bitti.bir ses gidilecek yolun var diyor.celiski içinde ruhumun sesi,bir yandan çekiştiriyor.sevdalar kendine buyruk yasanılıyor.
bu sehir bir ısık oluyor
en cok seni aydınlatıyor
bilmem bu uyrukla nereye gitsem.aşka dair yargılanacak suclarla bir deniz boyu geziyorum...
kadın bakar aya
kadın alıngan değil
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!