ah benim sevdiğim
içimin acısı
yüreğimin bacısı
ah sevdiğim
yorulup yokuşlara sürdüğün
ah benim içimin acısı
incifer'e
yıllar sonra ilk defa
elime aldım eskimiş gitarı
akoru bozulmuş yalnızlığına pas tutmuştu
ben ilk defa aldım ellime yıllar sonra
dışarıda sloganlar atılıyor...ben kitapları açmışım oysa bir final haftasına hazırlanmaktayım.iktisadi bir kitap bu benim ve işçilerin ortak derdi olan...içeride hoş klasik müzik çalıyor...kadının sesi içimde ki düşüncelerin bam teline dokunuyor...sevdiğim kadınları düşünüyorum...şimdi neredeler...neden terkedip gittiler...düşünüyorum...çokmu sevmişim hepsini...şehir uykusuna dalacak olduğunda ben içimdeki bütün fenerleri yakıyorum...Bir kadın görüyorum çok uzak bir ülkede olan...koştukça dünyanın bütün haritaları çizimlerini değiştiriyor...ben tam buldum derken elimden akıp gidiyor...herşey o kadar çabuk değişiyor ki...apar topar kalkıyorum meyhane masalarından...içkim beni beklemekle mayışıyor...ben şimdi aşk sözcükleri söylesem yarım kalıyor öznesiz sıfatsız bir hal alıyorum...Aşk ve acı bu karmaşıklıkta beni sürüklenen bir serüvene itiyor...ne tür bir yazı yazsam başlığını kimin adına imza atayım diye düşünüyorum...çünkü kimse geri dönmüyor...beklemek her daim içime sıkıntı veriyor...
genç çocuk bakıyordu kızın yüzüne,yanlarında arkadaşları vardı bir italyan kafesinin içindeydik...her yer ağır klasik mobilyalarla döşeliydi.yediklerimizden veya içtiklerimizden zevk almıyor gibiydik...tek başıma oturuyordum masada o çocuk ve kıza bakıyordum...çocuk kıza birşeyler söyleyecek ama yanındakilerden çekiniyor görünümü veriyordu..ve en sonunda yalnız kaldılar...elimde eski bir roman vardı okumaya çalışıyordum ama aklım onlardaydı...kız dedi ki anlat bakalım! çocuk irkildi...ve dedi ki seni seviyorum...bu onların duraksamasına neden oldu...kız bekliyor gibiydi bu kelimeleri...çocuk bu kadar çabuk söyleyeceğini hiç düşünmemiş bir tavırla...ben ne yaptım? der gibi bakınıyordu...Aşk her zaman kutsaldır dedi çocuk ve ben seni bu kutsallıkla seviyorum...sıra kıza geldi biliyordum! dedi kızın gözleri doldu ve masadan kalktı...genç çocuk sendeledi...onu farkettim...peki şimdi ne oldu...Açıkçası bilmiyorum...
her zaman ki gibi acı yada tatlı güzel yada çirkin gibi iki seçenek bırakarak gitti genç bayan...Eğer o saatten bir süre sonr aşk başladıysa iki insanın mutluluğu olacaktır...belkide paylaşılacak ve bitecektir...ya da genç çocuğun aşkı o anda alevlenip genç bayanın Biliyordum? cevabıyla sönecekti...
gerisini hiç öğrenemeyeceğim...
bana bu iki insan geçmişte yaşadığım aşklarımı hatırlattı...onlar gittikten sonra ben romanımı masaya koyarak düşünmeye başladım...eski sayfaların hepsini açarak...
farkettim ki yaşadığım aşklarımı delice sevmişim...hiç yenilmemiş hayata sevgilerim...yenik düşürmemişim...kocaman sevmiş,umutlar ekmişim...gecelerimi şarkılarla süslemişim...terkedenler içimde hep birşeyler bırakmış...üzülmüşüm...terkettiklerim içimde hep bir pişmanlık yaşayamadığım için bir burukluk oluşturmuş...terkedenler gibi terketteiklerimde kalbimde ayak izlerini bırakmışlar...ondan dolayı kimseyi unutamadığım...unuttum derken bir olay,eski bir şey kalbimin gizlerine sürüklüyor beni...orada karşılaşıyorum bırakılmış gelip geçen bütün ayak izleri ile...birden bir suskunluk oluyor bir iç geçirme...
sonra o kafeden çıktım evimin yolunu tuttum...sokakların her tarafında bir anı telefonlarda silmediğim bir mesaj...
gece olanlari dusundum
yalnizligimizi
belkide yalnizligimi
ben seni unutmadan unutuldugumu hissettim
gitmek zordu
birakmak ise
Acilardan bir turku yaptim.zor anlarimda soyledigim umutsuz insanlarin turkusuydu.yaptigimiz yalnisliklarin cozumlenmesini istedim.hayat bizi yeniyordu.bizden evvelki butun kusaklar yorgun dustu.
simdi sira bizde bu mesaleyi ya gururla ya da isyanla tasiyacagiz.yakarken kimilerimiz kendi kavgasi icin mucadele edecek. hangi kusaklar yoruldu buna cevabim yenilen kusaklar.onlarin meydana getirdigi bu kusak anliyor oysa turkuleri yada kulturu.nerelerde hatalar yapildi kimler yapti bu hayatayi.Bunlari dusunecek vakit yok.Aramizda kalacak yapilanlar biraz zor olacak yasamak herseye ragmen gunesin kivlcimlariyla yukselecegiz.Sakli asiklar cikacak yolumuza onlara gul alacagiz.sevecegiz insanlari en mahrem kusurlariyla.Belkide asilk olacagiz bos agizli bir sevgiliye butun sirlarimizi anlatacagiz.Biz onlar gibi yenilmeyecegiz.Hersey tiyatro oyunu gibi olacak sonunda perde kapanacak ve biz orada olmayacagiz.
giderken arkamizda bir not
Bu geminin kaptani herkesten once atladi denize ve bulunmadi...
çocuklar gülün biraz
ağlamayın
size gururla bakmak duruyor usta yazarların dilinde ki yıllardan.
ağlamayın
kapatılıyor emeğimiz.
kapatılıyor yılların emeği
benim ne çok sevdiğim kadınlar oldu.....
ne çok sevdim.hep bir umutla sarıldım ellerine.yollar gittim yollarında kayboldum.çok sevdim onları, istanbul gibi...acılarımda oldular,sevinçlerimin limanları gibiydi yüzleri.onlara yanaşırdı gemilerim.kalbim onların sevgi yüklerini alır,açılırdı denizlere...
birisini hatırladım şimdi
konservatuar çıkışlarında ıslanırdık delice yağan yağmur altına şemsiyemizi açmazdık ıslanmak isterdik.sırılsıklam ıslanmıştık aşkla. isteyerek ayrılmadık onunla...
şimdi hatırlarım bir başkasını...umutsuz sevdaların unutulmaz eşi bir umudun başlangıcı ve başlangıcın bittiği kadındı o...o bir kemancıydı...notaları içimi yakar uzak kaldığımda adalar yanardı.bakınca yüreğim talan olurdu...talan ederek gitti zaten...görürüm akşamları o küçük körfezde onu.çocuk gözleri hiç değişmemiş bakınca talan eder ömrümü... bilirim...
yolumuz yine insana cıkıyor
şimdi sola donsem
bembayaz ısıklarıyla istanbul karsılıyor.
bir insan cıkıyor karsıma
yıkık binalarıyla bir şehir.
yuzlerinde ki her çizgi acılarını anlatıyor insanların.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!