kolay değil gitmek
öyle kolay değil
ağlayamamak
bir avluda
bir sabah beklemek
sabahları erken kalkmak akşamları geç yatmak
soğuk yalnızlığın sertifikasıymış.hayatın ağır bilançosuyla karşılaşan insanlar kaybedilen yılların değerini hepimizden daha iyi bilir.hayat yaşamda öte gelen mutlulukları bize biraz erken yada geç çıkartır asıl varolan çıkartmasıdır yüzyüze gelme saatimiz ölümün bir adım ilerisindeyse yaşamak ciddi birşeydir o sırada.okuduğunuz şairler ve yazarların hiç umadığınız hatalarıyla yazılan hayatları aslında sizin yaşantınızdır.hepimiz birilerini aldattık hepimiz bir yerde aldandık.kar altında bir yerde çay içtik birbirimizi hiç tanımadan ve farkına varmadan yanımızdan geçtik.soruyorum size aşkı kaç kere yaşayabildik.en son nerde ne zaman ağladık.bir kadın gidince hayatımızdan o evi bir süreliğine ne zaman terkettik.döndüğümüzde en son ne zaman taşındık.hiç aklınızdamıdır ilk öpüşmeniz,ilk tartışmalarınız ve onun her gidişi içinizi burkmadımı.akşamlarınız uzun sürdü gece sabaha varmadı mı sonra yatakta sizi çırıl çıplak bırakan yalnızlığınızın hüznü değilmiydi.aşk hayatı kendine saklar insan ondan her daim yara bere ile kurtulur ama uzun bir seferin ardından mutlaka sığınacak bir liman bulunur.ve siz bir akşam bir kente girdiğinizde içinde acıkmış çocuklarıyla olan bir anne şevkatiyle okşardı istanbul.
sana gul gondermistim.sana ulasmıs senin haberin olmadan.seni sevmek ne cok zormus anlamadan dinlemeden seni sevmek.ne olur bu sefer gitme.uzaktasın bir şehir gelir aklıma ısıkları olmayan ve parıldamayan.yarım kalan ayrılıların en son camından bakıyorum ve bir trene benziyor gidişine dair yazılan yazılar gibi.sen beni terketmiyorsun,sevmiyorsun hatta konusamıyorsun.ben birşey istemiyorum senden kalmıs bir cocukluk gibi bırakıyorum eski aşklarımı.içimi bir şey sarıyor anlamı anlamsız bırakıyor sozcukleri.ismin kadar guzel belki.annemi dusunuyorum caddelerde sevkat ararken sen cıkıyorsun.biliyorum uzaktasın ve beni sevmiyorsun.nasıl sana acıklarım bilmiyorum.ben kendimi arıyordum seni buldum.o kadar yasaklamıstım ki kalbimi aska.bilmediğim yerden cıkıp geldin.şimdi seni dusunurken yanıyorum.gozlerin aklıma geliyor ben gun gectikçe değişiyorum.ne oluyorum bilmiyorum...gerisi senin cumlelerine kalıyor ben seni gormuyorum sen beni bilmiyorsun.bir gecede kayboluyorum yolların içinde bir izbedeyim.sıcak oluyor bazende soguk senin sehirlerine benzemiyor buralar nede benim alısageldiğim sehirlerime.sevdasız kalmıs oksuz bırakılmıs bu sehir ne bir sevkat nede bir yanı yalnız.
ne dedim biliyormusun bu sabah aynada ki adama
seviyorsun bugun,senin dogum gunun git kendine bir hediye al içinde sen olsun...işte içinde sen olan bir hediye aldım kendime sana gonderdiğim gul gibi...
yaşamadın sevgili
sen sokak çocuklarının arkasındaki insanların eliydin
onları acıdığın zaman sıvazlardın
ben afiş asardım duvarlara
güzel yazılar yazardım levhalara
isyanım olurdu sesin
gittiğin günden beri
masada ekmek yok
camlar desen kirli
okul yolu sessiz
körfezde balık yok
boş dönüyorum geceleri.
özledim seni...gittiğin gün şehirde ki bütün çocuklar ağladı...yağmur şahitti bu yalnız rüzgarı nereye savrulmalıydı....
yorgundum,ağladım senin gözlerinle...
bilirim aşk hep imkansızlıklar bütünü
Ada'da tanıdım onu
prangalarla dağ eşkiyası
adı Hüseyin Tepeli
biraz çekimser biraz yiğit
sevdası var
en son haberinde dağlara asmıs yüreğini
elimde yanan sigara
içmeden bitmiş
şimdi düşünüyorumda
şarkılar eskisi kadar güzel
aklımda olan bütün aşklar
unutulmadı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!