Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Kendimi eritip eritip
Kalıplara döküyorum
O kalıp da dar gelirse
Kalıbı da eritiyorum
Kalıplar bir gün yetmeyecek
Bunu da biliyorum

Gönül kanmadan dolmazmış
İnsan yanmadan olmazmış
Ümit olmasa bu  caanım dünyada
Hiç bir sevdalı buluşamazmış

Kandırın gönülleri

Sanki bir kar küresinin içindeyim
Usul usul beyazlıyor tüm renklerim
Derini buz tutmuş bu pamuktan denizin
Üşüten örtüsüyle gizlendi izlerim

08.01.2019

Rüzgara bıraktım kendimi
Savrulurken uçmayı öğrendim.
Suya serdim bedenimi
Sürüklenirken yüzüverdim.
Yağmurda suladım cismimi
Islansam da yürüyüverdim.

Sen beni sevmedin ki
Kendini sevdin yanımda olan
Sen gülü sevmedin ki
Kokusunu sevdin odana dolan

Sen aşkı bilmedin ki

I
Kimbilir hangi şehirde
Kimbilir nerelerdesin
Belki de seslensem sana
Beni duyabileceksin

Kimse bilmez
Benim yanımda kim var, kim yok
Kimse duymaz
İçimden fısıldadığım şarkıları
Bedensiz hayallere sarılır yatarım
Sevincim de içimde, üzüntüm de

Sen uyudun yine, benim tatlım
Mışıl mışıl bir uykuya daldın
O kadar güzel uyuyordun ki,
Uyandırmaya hiç kıyamadım

Dalgalar gibi vuruyorum kıyılarına...
Tam sarıldım derken
Çekiliyorum uzaklara...
Giderken kumda kalan
Deniz kabuklarını görüyor musun?
Ne güzeller...

Gülünce güneş açardı gözlerinde
Ağlayınca sağnak yağmur
Ne güzel bir bebekti o
Uykusu gelince gözleri mahmur
12.06.2017