Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Huzur giderek uzaklaşır oldu benden,
Bak sağlık da gidiyor şu fani bedenden,
Ruh; hayallerde, beden; gerçeği yaşarken,
Çatışır durur; beyinle bu hasta beden...

İklimi nedir?
Hangi mevsim açar?
Ruh çiçeği...
Rengi var mı?
Güzel kokar mı?
Gölge mi sever,

Şu bakış senin mi, şu bedeni taşıyan
Yaşıyor mu, ölmüş mü ruhu
O yorgun teni kucaklayan...
Sanki bir siluet, içi boş ortalarda gezinen
Göz bakıyor ama ruhu yok, sezilen
Uzanan bakışlar görmez gibi karşısındakini

Beni hapsettiğini sanıp da
Kendini tutsak ettin,
Sokakların çıkmazına...
Oysa ruhunun labirentiydi
Dönüp dolaşıp geldiğin
Hep aynı noktaya...

Kor ateşin vardır içinde harı
Herkese ulaşmaz kıvılcımları
Alev görünmeyen volkanın lavı
Donunca buzdağı oldu sanırlar

Merakım ruhun anaforlarına

Zamansız, mekansız ve de isimsiz olsak
Önyargılardan, yaftalardan ve imajlardan uzaklaşsak.
Sen olsak, ben olsak: Sadece insan olsak
Okuyarak, yazarak birbirimizi anlasak
31.05.2017

Saat döner sağa doğru
Vana döner sağa doğru
Kapanır gibi...
Ancak dünya döner sola doğru
Ve semazen döner sola doğru
Açar ve açılır gibi...

Şairlik böyleymiş meğer
Bilmezdim ben gibileri

Düşsel aşklara kanıp da
Yakarmış tüm gemileri

saka kuşuydu kanatları alacalı,
gözlerinin kenarlarında kızıl hareler...
dar gelirdi kafesi uçuşurken telden tele,
cıvıltısı özgürlüğü anımsatırdı.
tek derdiydi hürce kanat çırpmak...

* Tüm dünyada salgına sebep olup birçok insanın yaşamını tehdit eden virüse, şekil olarak kral tacına benzediğinden dolayı latince taç anlamına gelen “corona” (Korona) adı verilmiştir.

Tüm rejimleri yıkıp kuruldu tahta,
Ne kral olduk ne kraliçe bu taçla,
İnsandan insana veraset;
Sırayla konuyor sana, bana, ona.