Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Sen bana her zaman iyi geldin
Yüzümde mutluluk veren kavis
Görenler belki de delidir, der
Hep kendi kendine gülen beni...

Sen bana her zaman iyi geldin

Seni okuyorum her satırda
Çoğalıyorsun içimde
Cümlelerce..
Seni buluyorum şarkılarda
Doluyorsun içime
Nağme nağme...

Bir gözleri görmez gördüm,
Görmese de göründüğünü,
Gizlemişti kendini örtüyle,
Göremediği kişiler de onu göremesin diye...

Düşünceler etkilermiş eylemi...

Noktalar hızla arttı konuşmalarda,
"Dokuz yutkun bir söyle" derd'i, eskiler.

Üç nokta devrik cümlenin sonucuydu;
Ya üçten fazlası, o neyin korkusu?

Seslensem ey dost! Uzaklardan...
Rüzgar getirir mi sesimi sana
Baksam denize, güneşe, aya
Düşünerek baktığımızı aynı anda
Kulaklarımız çınlar mı acaba
Gönlümüzden geçtiğimiz anda

Kalpleriniz dolunca sevgiyle
Sevgi' lisiniz sevebildiğinizce.

Sevin sevdiğinizce,
Sevilin sevdiğinizce.

Sevgiyle gülen şu yüzüme bak!
Anla(şıl)dıktan sonraki mutlu resmime;
Makyajsız, takısız ve takıntısız halime...
İçimi boyadığım renklerle süslenirim.
Yüzümdeki gülümsemedir mücevherim.
Şakaklarımdaki gümüş ışıltı aydınlatır yolumu,

Gözlerimde karanlık bir gece,
Kulağımda hep aynı iki hece…
Haykırıyor susmaksızın
"Sevda, sevda" diye...
Sesler...
Kulağımda yankılanan o sesler...

Her insan özel ve tektir, yaradılışında
Parmak izlerimiz bile benzersizdir
Şu kainatta...
Ruhlarımızın izleri ise kendimize özgü
Kimi hayran kalır bu eşsizliğe
Kimi de anlamaya üşenir,

Doğanın asla değişmez kanunu
Mevsim hazan, yağan hüzün yağmuru
İntihar değil, yaprağın düşüşü
Kışın gelmesi de, geçince güzü

Ölgün ama rengarenk yapraklar