Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Aynı havayı solumuşuz yıllarca
Sen giderken ben devralmışım
Bu şehri...

Güneş hep aynı güneşti oysa
Sıcaklığı şehirlerceymiş

Çok canlar barınır bir canın içinde,
Dışarıdan bakanlar tek vücut görür.
Aklımızda dolanır türlü düşünce,
Hayal gerçek, gerçekse hayal görünür.

Rollerimizi ne güzel oynuyoruz, değil mi?
Anne, baba, karı, koca, evlat, sevgili...
Sanki her biri, bir beklentiler zinciri
Kimi "çünkü" ler için...
Kimi "eğer" lerle seviyor...
Pek azı "herşeye rağmen" sevmekte

Öldü, ölmüştü.
Anlatamadıklarını
İçine gömmüştü.
Diyemedikleriyle
Kozasını örmüştü.
Işıksız kaldı...

İçimde neler var;
Bir tek ben mi bilirim
Bakınca içten bakar,
Yanınca içlenirim

Dışımda kimler var

İçim içime sığmazdı
İçimi atmasaydım dışa
İçim dışımı almazdı
Dışımı almasaydım boşa

22.02.2012

Bir s/öz, bir b/akış
Uyuyanı uyandırır.

Küller altındaki ateş
N/için için/i yandırır ?/.

Bir içlik örsem sana ben,
İpliği harflerden...
Kelimelerle atsam ilmekleri,
İlmek ilmek örsem cümleleri...
Sonra sen yüreğine giysen;
Hiç üşümese yüreğin

Seri serdim yanak yastık üstüne,
Yaş aşırdım bir gözden ötekine,
Dönüp sordum beni önce kendime,
Dinledim dillendiren dillerden de...

Herkesin anlayışı kendince,

En son ne zamandı, söyle!
Ne zaman b'aktın sevdiğinin g'özlerine,
B'akıp gördün mü g'özlerini g'özlerinde?

Tüm sesler arasında, ayırt edip sesini,
Hissettin mi nef(e)sinde nef(e)sini?