Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Gündüz vakti düş görende
Uykuda gerçeğe uyananda
Hoşgeldin hayatın tezatlarına
Ağlarken gülende
Gülerken ağlayanda

Yaşamak güzel arkadaşım
Kışın güneşi bile içini ısıtıyorsa
Ve karanlıkları hala aydınlatıyorsa
Gözlerini yaşartan duyguların varsa
Yaşamak güzel arkadaşım

Koca bir kaba katıldı:
Biraz sen, biraz ben...
Karıldık durmadan,
Hep aynı özden...
Kaynaştı, mayalandı
Gelişti hamurumuz

Aynı havayı solumuşuz yıllarca
Sen giderken ben devralmışım
Bu şehri...

Güneş hep aynı güneşti oysa
Sıcaklığı şehirlerceymiş

Çok canlar barınır bir canın içinde,
Dışarıdan bakanlar tek vücut görür.
Aklımızda dolanır türlü düşünce,
Hayal gerçek, gerçekse hayal görünür.

Bir sen bilirsin sendeki beni,
Mutlu olursun onunla.
Birbirinden habersiz,
Her canda ayrı bir parça.

Azız, birazız,

Rollerimizi ne güzel oynuyoruz, değil mi?
Anne, baba, karı, koca, evlat, sevgili...
Sanki her biri, bir beklentiler zinciri
Kimi "çünkü" ler için...
Kimi "eğer" lerle seviyor...
Pek azı "herşeye rağmen" sevmekte

Öldü, ölmüştü.
Anlatamadıklarını
İçine gömmüştü.
Diyemedikleriyle
Kozasını örmüştü.
Işıksız kaldı...

İçimde neler var;
Bir tek ben mi bilirim
Bakınca içten bakar,
Yanınca içlenirim

Dışımda kimler var

İçim içime sığmazdı
İçimi atmasaydım dışa
İçim dışımı almazdı
Dışımı almasaydım boşa

22.02.2012