Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Duygular da erezyona uğrar
Tutunacak kökler olmayınca
Belki de gönüller bundan kayar
Yeşerecekleri ovalara...

Sevdalar da depremle sarsılır

D/okundukça heye/canlandıran s/özleri olmalı şiirin...
Ve birçok s/imgesi; g/izlendiğimiz
Duyguların şifresi imlerde...

Kimi içindeki g/izleri farkeder
Göremeyen ise okur ilk anlamıyla;

Aşıklar
Dokunur ten tene;
Aşkın şehveti ile,
Sevginin şefkati ile.

İnsanlar

Biri zavallı kurbandı.
Diğeri onu kurtaran,
Öteki de yargılayan.

Kim kimi kurtardı?
Kim kimi kullandı?

Duruşunu... dedi doktorum,
Dik durabilmek için,
Duruşunu değiştirmelisin... diyerek
Sıraladı teşhis ve tedavisini;
-Söyle, hangi yük büktü belini?
-Ya bu kürekler, kime mahkum oldu yıllarca?

Düşe düşünce düşünceler
İmgeler algıda canlanır
Uzansa dokunacak belki
Zaman boşlukta kaybolur
Gözün açılıp kapanışı
Nefeslenme mesafesi

Yaşayamadıklarımız,
soluyor içimizde
eskimiş fotoğraflar gibi...

Edilgenleşen hissedişimizi,
ruhumuzun kuyularına atıyoruz,

Hüzünler birikti odalarca
Evlere sığmaz oldu
Çocukken umut yüklediğimiz balonu
Hayallerimizdi havalandıran
Ulaştığı yer ancak tavan
İpi el'deyken uçamazdı pek yukarı

Erguvanın yapraksız dalı
Giymiş ilk baharlıklarını
Gördüğün an, an sevdiğimi;
Seni ve mor erguvanları...

Aşkın içinde savrulup giderken
Dışına çıkıp kendimi seyredaldım
Korktum...
Dönülmez yollara girmeye,
Yanlış yollara sapmaya,
Çıkmaz sokaklarda kaybolmaya...