Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Hayat akıp gider öylece
Ve ben seyreylerim alemi
Sabrın çaresiz ataleti
Eylemsizleştirir bedenimi

Ateş yanıp söner öylece

Aynı düşünceye sahip
Kopyalar gibiyiz.
Bizi sıralasalar ardarda
Eşzamanlı dans ederiz
Bedenler farklı,
Yaşayışlar benzer

-Yazmak için güzel bir şiir,
Derler ki; illâ aşk gereklidir.
Söylesene aşk nedir?

Bir kaş, bir göz ya da ellere,
Yanaktaki gamze, yüzdeki benlere,

I
Sözü sevdiğim kadar sazı da severim.
İnsanın içinden taşan özü de severim.
Bırak herkes seyreylesin alemi
Ben bakınca özü gören, gözü de severim.

Açılsın perde başlasın oyun
Dinleyin anlatanları, kulağınızı açıp duyun
Gerçeğin içindeki tiyatro, tiyatrodan çıkan gerçek
Her yaşanan duygu, bu oyunda sahnelenecek

Ve perde açıldı yine, yeni bir oyunla

Maviydim önce tüm dünyayı sarmaladım
Yeşile döndüm sonra doğayı kucakladım
Mor salkımlar gibi her yana dolandım
Pembe, turuncu derken, nar gibi kızardım

23.02.2012

Yeşil renk huzur verir insana
Maviyse sanki sonsuzluk
Yeter ki renk olsun, hayatımızda
Her birinde ayrı mutluluk

22.12.2018

İnsan, rolleriyle bilinir hayatta
Mesela ben, kadınım evvela
Eş, anne, bacı...
Kadınlığın hediyeleri
Oysa ben de çocuktum önceleri
Peki gerçek ben nerede?

Huzur giderek uzaklaşır oldu benden,
Bak sağlık da gidiyor şu fani bedenden,
Ruh; hayallerde, beden; gerçeği yaşarken,
Çatışır durur; beyinle bu hasta beden...

İklimi nedir?
Hangi mevsim açar?
Ruh çiçeği...
Rengi var mı?
Güzel kokar mı?
Gölge mi sever,