Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Sırın sırrı sızdırmamasında,
Suyun sır(r)ı ise aynasında.

Bazen ermek zor olur sırrına,
Durmadan gitsen de peşi sıra.

Siyah deme bana, pek sevmem kara(n)lığı,
Gecem laciverttir benim; mavinin en koyu hali.
Güneş doğar, gün ışır, mavileşir gecemin rengi.

Işığı göremedim günler ve gecelerce,
Yeryüzünün beyaz uzayındayım.

Nedir bu kendini anlatma çabası,
Fark ettiğini fark ettirme sevdası.

Bilen gülüp de geçer okuduğunda,
İsteyense gayret eder anlamaya.

Söyle, ey dost!
Bilerek mi kanarız
Bilmeden mi yanarız
Uzaktan ben gibi sanıp
Yaklaşınca kendimizden kaçarız

Akan suya kurulur değirmen
Döndürür çarkını durmadan

Kepçesi bir dolar bir boşalır
Ayırır suyu gittiği yoldan

Dudaklarda ses susar
Gözlerdeki bakış...
Yürekler aşka susar
Bu sus/ay/an bir haykırış

30.11.2018

Sustuk...
Kelimelerce sustuk
İçimizden konuştuk
Çığlıklar fısıltı artık
İçimizde yankılanan...

Sende kaldı bir yanım
Gidince sen, azaldım
Bende kaldı bir yanın
Gelince tamlandı yarım
20.01.2018

Ben; kırık kalplerin tamircisi
Kırılmaz mı sanırsın yüreğimi
Ben; uykusuz gecelerin bekçisi
Uykusuz, uyuturum yüreğimi

Sen; küskün ruhumun tamircisi

Anıları yükleyip kutulara
Taşınıyorum kentimden
Yaşadıklarım sığar mı
Prizmanın dolgusuna

İçimdeki tortular mı