Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Bebek değilsin ki,
Yanacağını anlamak için
Dokunasın ateşe...
Belli ki duygusuzluk yerine
Yanmayı yeğliyorsun.
İtiraf et!

Hep ileriye baktım;
Geçmiş geçmiş nasılsa,
Gelecek gelecek diye...

Sandım ki, doğru bakınca
Doğrulabilirim.

Demişler ya, a can, önceleri de
Kişi kişinin aynasıdır, diye
Baktığımızca gördük hep karşıdan
Başkalarında kendimizi bulduk
Yakın geldi, vurulduk
Tanıdığımızı sandık önceden

Özgürce sevmeyi yeni öğrenene
Kulaç atmak zor gelir engin mavilere
İlk kez olduğunca candan sevilince
Bocalar hisleri ve kendi gerçeğiyle

Defterin yazısı suya bulaşır.

Kimi acının tiryakisi
Kabullenemez değişimi
Haksız çıkmamaktır gayesi
Yoktur onun bir tesellisi
Haklı ve mutsuzdur gidişi..

Yaz gülüşlü bir adam,
Vurulmuş bahar bakışlı bir kadına.
O koca adamın, yüreği de kocaman,
Gözlerinde ergen ışıltısı,
Çocuksu gülümsemesiyle.
Kocamış sanılan suretinde,

Ben yenilen-dim.
Yenile yenile yeni-lendim.
Ben yeni-lendim.
21.02.2022

Ağaca bakınca yaprak yeşili,
Göğü görür de mavileşir rengi
Gök ve deniz kavuşur ufukta
Çevirsen o g'özleri ormana
Mavişler yeniden yeşerir mi?

yıllarca açar yelkenlerini
albenili maviliklere...
rotası rüzgarın estiği yöne.
teninde yorgun seferlerin tortusu
hissedemez oldu artık
ne denizin tuzunu

Seni aradım; kelimelerce sarhoş olup
Akşamdan kaldığımız gecelerin sabahında
Yoktun...
Oysa içimde ne kadar da çoktun.

Seni aradım; kurduğumuz cümlelerin ormanında