Hülya Gülmüş Şiirleri - Şair Hülya Gülmüş

Bu hayatın içine doğdum.
Türlü sıfatlarla "ben" oldum.
Küçücüktü beden libasım,
Çoğaldım, yenilendi kumaşım.

Bana hiç sorulmadı ki,

Onlarca kez yokoldum
Varolabilmek için...
Yokluklarla çok oldum
Yar olabilmek için...

18.02.2012

Gölgeyi sevmem oldum olası
Üşürüm yaz gölgesinde bile
Güneşli olmalı her bir yanım
Buralara yaz gelmedi hala

Ruhum üşüdü bedenim gibi

Yalnızlığın misafir oldu
Kalabalık yalnızlığıma...
Öylece oturup yanyana
Beraber söyleştik yalnızca

Tek hissetmekten yoruldun

içte kalan boşluklar,
üşütür aralardan esen rüzgar,
yarımları ne tamamlar?

yalnızlık tenhalaştırır,
belirler mesafelerini;

Doğrudan yanayım, deyince
Yalan sevmezliğimi bilin
Aşk oduyla yananın dili
Aynı sözü söyler, bilirim.

Görmeden yanayım, deyince

Bebek değilsin ki,
Yanacağını anlamak için
Dokunasın ateşe...
Belli ki duygusuzluk yerine
Yanmayı yeğliyorsun.
İtiraf et!

Hep ileriye baktım;
Geçmiş geçmiş nasılsa,
Gelecek gelecek diye...

Sandım ki, doğru bakınca
Doğrulabilirim.

Demişler ya, a can, önceleri de
Kişi kişinin aynasıdır, diye
Baktığımızca gördük hep karşıdan
Başkalarında kendimizi bulduk
Yakın geldi, vurulduk
Tanıdığımızı sandık önceden

Ne değişir dünden güne?
Bir yaş süzülür zamandan.
Yaşanan bir artar,
Yaşanacak belirsiz,
Gülücüktür en güzel hediye.