Hasan Öz Şiirleri - Şair Hasan Öz

Yıllar evveline geri dönünce
Kederli anılar soldurdu beni
O; aşkın ateşi, yitip sönünce
Olanlar, çöl gibi öldürdü beni
Gönülde kal dedi güldürdü beni

Yalan deme hacı cahil olmadık
Döndük aslımıza esir kalmadık
Türkçeyi bilesin yolda bulmadık
Soydan gelen dildir güzel Türkçemiz

İlk Türkçe çağıdır, sözün en başı

Çok mu sevdin özden karlı dağları
Sözüm niçin sana geçmedi kuzum
Malum kader dünden örmüş ağları
Yaktın sol yanımı yaktın can kuzum
Küle döndü can evim dinmiyor sızım

Acı, keder yazgı eşim
Hakka vasıl olmak işim
Özlem ile akan yaşım
Gönül meftun zikri aşım
Hakka; vasıl, olmak işim

Pirim verip nefsine maraz arama
Amiyane tuzaklar kurma üstadım
Kaşıdıkça acıyor değme! yarama
Bu faniyi boş yere yorma üstadım

Kibir mi sana engel öze girmedin

Arz’ım; zalim olanların
Hiç affı olmasın Yarab!
Cebi, haksız dolanların
Huzuru olmasın Yarab!

Kâr namına sıkanların

Yıl on bir ay onu bekler
Sırrı leylei kadri, saklar
Sineler hep niyaz eyler
Şol gecenin, hürmetine

Eller açık kalpler yanar

Bugün anneler günü, acep malum oldu mu
Gam çöktü sol yanıma varıp seni buldu mu
Canı yakıp yandıran bilmem ecel güldü mü
Kime deyim can anam mutlu mesrur ol diye

Senden sonra ah! anam nuru güllerin soldu

Esti gönül, yeller gibi yaşarken
Yıllar bitivermiş kime ne deyim
Hayal kurup ardı sıra koşarken
Ömür yitivermiş kime ne deyim

Yaş aldıkça ferli fersiz kanımla

Geçti aylar gitti yıllar ömür tükenir oldu
Deli gönül özleminle korda yıkanır oldu
İlendikçe kalbi selim sırrı ile gam doldu
Etme eza yeter artık kır kalemi hâkim bey

Yasak ise şayet sevmek niye öze verildi