Hasan Öz Şiirleri - Şair Hasan Öz

Çok mu sevdin özden karlı dağları
Sözüm niçin sana geçmedi kuzum
Malum kader dünden örmüş ağları
Yaktın sol yanımı yaktın can kuzum
Küle döndü can evim dinmiyor sızım

Acı, keder yazgı eşim
Hakka vasıl olmak işim
Özlem ile akan yaşım
Gönül meftun zikri aşım
Hakka; vasıl, olmak işim

Pirim verip nefsine maraz arama
Amiyane tuzaklar kurma üstadım
Kaşıdıkça acıyor değme! yarama
Bu faniyi boş yere germe üstadım

Kibir mi sana engel öze girmedin

Arz’ım; zalim olanların
Hiç affı olmasın Yarab!
Cebi, haksız dolanların
Huzuru olmasın Yarab!

Kâr namına sıkanların

Yıl on bir ay onu bekler
Sırrı leylei kadri, saklar
Sineler hep niyaz eyler
Şol gecenin, hürmetine

Eller açık kalpler yanar

Esti gönül, yeller gibi yaşarken
Yıllar bitivermiş kime ne deyim
Hayal kurup ardı sıra koşarken
Ömür yitivermiş kime ne deyim

Yaş aldıkça ferli fersiz kanımla

Geçti aylar gitti yıllar ömür tükenir oldu
Deli gönül özleminle korda yıkanır oldu
İlendikçe kalbi selim sırrı ile gam doldu
Etme eza yeter artık kır kalemi hâkim bey

Yasak ise şayet sevmek niye öze verildi

Gönül, kırma! üzülürsün
Soyka gamsız yazılırsın
Sen de bir gün, çizilirsin
Canı, can bil kırma gönül
Can evinden vurma gönül

Culuk gibi duran sırra eremez
Ruhu kirli zakir, kalbe giremez
Yanlışları, tenkit edip yeremez
Kul hakkı yemeyen kul beri gelsin

Özünde dal gibi birey, olduysa

Kalemin mahiri, sözünden belli
İşte! Şükrü Hoca al sana örnek
Maharet, hal gibi özünden belli
Deniz derya gibi dil buna örnek

Özü sözü malum görüşü derin