Hasan Öz Şiirleri - Şair Hasan Öz

Yalan deme hacı cahil olmadık
Döndük aslımıza esir kalmadık
Türkçeyi bilesin yolda bulmadık
Soydan gelen dildir güzel Türkçemiz

İlk Türkçe çağıdır, sözün en başı

Çok mu sevdin özden karlı dağları
Sözüm niçin sana geçmedi kuzum
Malum kader dünden örmüş ağları
Yaktın sol yanımı yaktın can kuzum
Küle döndü can evim dinmiyor sızım

Acı, keder yazgı eşim
Hakka vasıl olmak işim
Özlem ile akan yaşım
Gönül meftun zikri aşım
Hakka; vasıl, olmak işim

Arz’ım; zalim olanların
Affı hiç olmasın Yarab!
Cebi, haksız dolanların
Huzuru olmasın Yarab!

Kâr namına sıkanların

Yıl on bir ay onu bekler
Sırrı leylei kadri, saklar
Sineler hep niyaz eyler
Şol gecenin, hürmetine

Eller açık kalpler yanar

Bugün anneler günü, acep malum oldu mu
Gam çöktü sol yanıma varıp seni buldu mu
Canı yakıp yandıran bilmem ecel güldü mü
Kime deyim can anam mutlu mesrur ol diye

Senden sonra ah! anam nuru güllerin soldu

Esti gönül, yeller gibi yaşarken
Yıllar bitivermiş kime ne deyim
Hayal kurup ardı sıra koşarken
Ömür yitivermiş kime ne deyim

Yaş aldıkça ferli fersiz kanımla

Geçti gitti aylar yıllar, ömür tükenir oldu
Deli gönül hasretinle korda yıkanır oldu
İlendikçe kalbi selim, sırrı ile gam doldu
Etme eza yeter artık kır kalemi hâkim bey

Sevmek, öyle yasak ise öze niye verildi

Gönül, kırma! üzülürsün
Soyka gamsız yazılırsın
Sen de bir gün, çizilirsin
Canı, can bil kırma gönül
Can evinden vurma gönül

Kalemin mahiri, sözünden belli
İşte! Şükrü Hoca al sana örnek
Maharet, hal gibi özünden belli
Deniz derya gibi dil buna örnek

Özü sözü malum görüşü derin