Hasan Öz Şiirleri - Şair Hasan Öz

Dileğim alın teri, özümse milli
Belki asi denir keskin sert dilli
Yazmaz kitabımda mazisi kirli
Lafzı ayan günden sırrı bul dayı
Gayb’ı sezen mahir kalbi kul dayı

Ne diye peşine koşup geleyim
O, geçmişte olan tadınmı kaldı
Sebep nedir varsa onu bileyim
Rehberde yazılı, adım mı kaldı

Nasılda kanmışım allı sözüne

Ceviz, badem içi desem
O ne deme bu hal derim
Onla kuru ekmek yesem
Hoş mu diyene bal derim

Değer, çekilen zahmete

Arkan sıra kaderime yanarken
Sana değil dile kızdım güzelim
Belki deyip özlemine banarken
Vebalini; bana yazdım güzelim

Gerçek diye suretini, sararken

Nerde şu aşkların masalsı yanı
Sıkılma söyle ki erenler duysun
Dertlerin, tersine dönünce yönü
Çekinme söyle ki yerenler bilsin

Sanmayın bu alem, neşeli dolu

Çekip gittin densiz çıkıp ağlama
Söktün yüreğimi bir de dağlama
Gönül durgun dil telimi bağlama
Yaktın sol yanımı kalben yanasın
Kapandı sandığın dertler kanasın

Zayi ziyan heba oldu
Kelamı hak şiir soldu
Boş dizeler eser oldu
Yalan dolan hoş şairlik
Dikkat et bak yaş şairlik

Güzel söyler lakin iyi olmazsan
Gönüllere su misali dolmazsan
Eşit adil yansız kalpli olmazsan
Senle işim olmaz yaylan efendi

Sevdanı özenle kalpte saklarım
Varsa, bir vebali yaz bana gitsin
Unutma! bir ömür seni, beklerim
En derin çukuru kaz! yana gitsin

Bu mecnun halime olursan âmâ

Toy da bir güzele, gözüm ilişti
Gözler, sel misali akıp buluştu
Dal, gibi salındı sonra savuştu
Özeli sormayın yer gizde kalsın

O, malum gözleri özü yakandı