Hasan Öz Şiirleri - Şair Hasan Öz

Mahşeri divanda, sorarsan eğer
Sırrı sana malum dil yordu beni
Her derdin eseri kalırmış meğer
Kalbimi zorlayan hal yordu beni

Serime, dolandı meyvesiz dallar

Yar diyorsun el, oluyor
Verilmiş söz yel oluyor
Gönül gözü, sel oluyor
Kısmak, bana göre değil

Deli gönül düştü, dile

Sebep nedir acep kime sorayım
Ezelden, böyledir bahtı karayım
Kimdir o kıymetli ben ki darayım
Şanı, şeref olan sensin Mehmed’im
Canı yakan beter yansın Mehmed’im

Nasıl geldik bu günlere girilmez
Gamı dem eyleyip geldik denildi
Gözyaşların dünkü gibi silinmez
Kerhen bin bir umut hayal salındı
Nevbet, vurup mızrak elde kalındı

Sen sevgiyi, dilde sanma
Düşer, Ruha sözden gelir
Sahte, gülen yüze kanma
Söze destek gözden gelir

Mert, dengini eşit bulmaz

Sırra, gönülden bakanlar
Neler görür, neler sorma!
Sol yanı, harda yakanlar
Neler görür, neler sorma!

Nefse; kündeyi, vuranlar

Bugün kara on Kasım anılar tazelendi
Gönülden bağlı diller Atam çık da gel dedi
Senle yaşam nizamı yenilendi düzeldi
Huzurunda yüz binler Atam çık da gel dedi

Eserlerin, gün gibi sönmez güçlü ışıktır

Şu Alemin şahı, olsan ne yazar
Bir gün tenin toprak olup bitecek
Hayatı, hoş beleş eylesen pazar
Sanma! bu hal böyle baki olacak
Dünya, kime kalmış sana kalacak …

Mavzer, gibi atamayan
Aşk’a şevki katamayan
Bahsi gizde tutamayan
Yansız kalbi kim neylesin

Sözü; aşkla akmıyorsa

Sevda sevda diye harında piştim
Yetmez azdır dersen ilave köz at
Aşkından bayıldım; ayıldım, içtim
Bu tenin cürmü ne serde kabahat

Süzerek camını önünden geçtim