Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Dostluk kervanına pusu kuranlar,
Kirden görünmüyor yüzünüz sizin.
Vicdanı kinlere kurban yapanlar,
Yılan gibi sokar sözünüz sizin.

Dostlar arasında hak hukuk vardı,

Dünya ya gelirsin;
Bir ağaç dikersen,
Yüz yıl yaşarsın.
Çocuk büyütürsen,
Bir kaç nesil hatırlanırsın.
Bir eser yaparsan,

Bakma öyle hanım abla,
Her koyun dan yün alırız.
Çıkrık döner,iplik büker,
Kazak örer,don yaparız.

Meralar da besleyerek,

Cahil kapısın da kul olsam bile,
Feraset akıldan kültürden gelir.
Bir selam yollasam bin ebabile,
Asalet farkından gönülden gelir.

Kitap yüklü eşek olmayan alim,

Ben nerede nefsimi,ıslah etmek nerede,
Bu gün tövbe ederim,yarın başka hallerde.

Bıktım usandım artık,sekiz yüzlü olmaktan,
Bu gün zakkum üstünde,yarın başka güllerde.

Zulüm;
Zalimin piçi,
Adaletin hiçi,
Vicdanın geçmişidir.

http://dusunceuretelim.blogspot.com

Haksızlığa isyan eden,
Adalete teslim olur.
Zalimlere baş kaldıran,
Alim olur,kerim olur.

Haramdan helale yollar yaparsın,
Yaptığın putlara kendin taparsın.
Bir elinde tespih başında sarık,
Bazen para bazen zaman çalarsın.

Hasan Arpacı,2014,Üsküdar

Erenler yürürken arşı alaya,
Söyledim kütüğe yaz diye beni.
Son haber giderken yüce Mevla'ya,
Söyledim atmayın toz diye beni.

İnsan garip kuştur uçmak yerine,

Sabahın seherinde,
Yolculuk başladı gene,
İstanbul dan İliç’e.

Hava alanı ana baba günü,
Üçüncü sınıf inşaat kalitesinde.